Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (27/2/2011)

Τι κρύο, ρε!!!

Μ’ αρέσει

Η ομορφιά των βραδιών που τα περνάς με καλούς φίλους.

Δε μ’ αρέσει

Που ακόμα και 4, 5, 6 μέρες μετά το ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, στην αθλητική ειδησεογραφία κυριαρχούσε… το ντέρμπι!!!

Λουτσιάν Μαρινέσκου

Το 2005, ο Ακράτητος προσέθετε στην «μηχανή» του έναν… μουντιαλικό ποδοσφαιριστή! Ποιος ήταν αυτός; Ο Λουτσιάν Μαρινέσκου, ο οποίος είχε αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας (1998) με την Εθνική Ρουμανίας!

Ο τότε προπονητής της ομάδας των Άνω Λιοσίων, Ίλιε Ντουμιτρέσκου, ήταν… συμπαίκτης του Μαρινέσκου στο γαλλικό Μουντιάλ και πίστευε στην αξία του ποδοσφαιριστή. Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ εκείνων των ημερών: «Ο παίκτης αποτελεί προσωπική επιλογή του Ίλιε Ντουμιτρέσκου, με τον Ρουμάνο τεχνικό να στηρίζει πολλά στην εμπειρία του καθώς και στο γεγονός πως μπορεί να αγωνιστεί σε αρκετές θέσεις στο κέντρο».

Εν τέλει, ο Μαρινέσκου προσπάθησε, όμως οι «πράσινοι» είχαν πολλά οικονομικά προβλήματα τότε και τελικά υποβιβάστηκαν στην… Δ’ Εθνική λόγω χρεών! Ο διεθνής άσος, πάντως, μετά το τέλος της θητείας του στον αθηναϊκό σύλλογο κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 34 ετών, για να αφοσιωθεί κατόπιν στην τωρινή του απασχόληση: ατζέντης ποδοσφαιριστών.

Ο Λουτσιάν Μαρινέσκου στον Ακράτητο

Η καριέρα του Λουτσιάν Μαρινέσκου είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Ρεσίτα. Έξι χρόνια έμεινε στους «ροσονέρι» ο Ρουμάνος και το 1997 μεταπήδησε στη Ραπίντ Βουκουρεστίου. Ενώ ανήκε στο ρόστερ της κλήθηκε στην αποστολή της χώρας του για το Μουντιάλ του 1998, έχοντας για συμπαίκτες του και κάποιους ακόμα «δικούς μας» (πλην του Ντουμιτρέσκου): τον Άντον Ντόμπος (άλλοτε στόπερ της ΑΕΚ), τον γκολκίπερ Μπόγκνταν Στελέα (που αγωνίστηκε, όπως ο Μαρινέσκου, στον Ακράτητο) και τον επίσης τερματοφύλακα Φλορίν Προυνέα (ο οποίος φόρεσε κάποτε τη φανέλα της Ξάνθης)! Παράλληλα, από την άκρη του πάγκου τον καθοδηγούσε (ως προπονητής) ο μετέπειτα ομοσπονδιακός τεχνικός της Ελλάδας (και άλλοτε παίκτης του ΟΦΗ, επίσης), Άνγκελ Ιορντανέσκου.

Στα γαλλικά γήπεδα, ο Μαρινέσκου έλαβε μέρος στα τρία από τα τέσσερα συνολικά ματς που έδωσαν οι Βαλκάνιοι για το τουρνουά (σ.σ. αποκλείστηκαν στους «16» από τους Κροάτες). Οι εμφανίσεις του στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη έθελξαν τους Ισπανούς της Σαλαμάνκα, που του προσέφερε συμβόλαιο. Ο διεθνής άσος δεν στέριωσε όμως στους «Unionistas», αφού φόρεσε τη φανέλα τους μόλις για μια σεζόν. Κατόπιν δόθηκε στην πορτογαλική Φαρένσε (η παρουσία του στην οποία ήταν επίσης μονοετούς διάρκειας) κι ακολούθως γύρισε στην Σαλαμάνκα.

Αυτήν την φορά έμεινε για δύο χρόνια στον ισπανικό σύλλογο, προτού μετακομίσει εκ νέου στην Πορτογαλία για χάρη της Ακαδέμικα Κοΐμπρα. Στους «φοιτητές» αγωνίστηκε για δύο περιόδους (2002-04), προτού αλλάξει εκ νέου περιβάλλον, όχι όμως και χώρα και ενταχθεί στην Τσάβες (που τότε συμμετείχε στην Β’ κατηγορία). Έμεινε έναν χρόνο στην τελευταία, αποδεχόμενος ύστερα την πρόταση του Ακράτητου.

Σημειώνουμε, τέλος, ότι ο Λουτσιάν Μαρινέσκου φόρεσε συνολικά οκτώ φορές τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος.

Γκλάουμπερ

Συνεχίζοντας την… περιπλάνησή μας στον κόσμο των Μικρών Ηρώων του ελληνικού πρωταθλήματος (ποδοσφαίρου, πόλο, μπάσκετ ή βόλεϊ) πέσαμε πάνω στον… Γκλάουμπερ!

Αν είστε οπαδός του Ακράτητου τότε είστε… ένα βήμα πιο μπροστά απ’ όλους τους υπόλοιπους που διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα προσπαθήσουν να θυμηθούν ποιος είναι αυτός ο ποδοσφαιριστής και τι κατάφερε στη θητεία του στα ελληνικά γήπεδα! Κι αυτό διότι η μόνη ομάδα στην οποία αγωνίστηκε όσο βρέθηκε στη χώρα μας ο Γκλάουμπερ Βιάν Κορρέα (όπως είναι το πλήρες όνομά του) ήταν ο σύλλογος των Άνω Λιοσίων.

Ο Γκλάουμπερ

Το 2002 “προσγειώθηκε” στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα ο Βραζιλιάνος άσος, στα 20 του μόλις χρόνια. Στην τεχνική ηγεσία του Ακράτητου τότε βρισκόταν ο Ολλανδός Φραντς Άντελααρ.

Ο Γκλάουμπερ έλαβε μέρος συνολικά σε 17 αγώνες της ομάδας των Άνω Λιοσίων την αγωνιστική περίοδο 2002/03. Δεν μπόρεσε πάντως να πείσει με τις εμφανίσεις του, και το επόμενο καλοκαίρι αποτέλεσε παρελθόν…

Στις μέρες μας, βρίσκουμε τον Βραζιλιάνο στόπερ να αγωνίζεται στην Εσπόρτσι Κλούμπι 15 ντε Νοβέμπρο Πιρασικάμπα, στην πατρίδα του (σ.σ. για όσους… τρομοκρατήθηκαν από το μακρύ όνομα του σωματείου, σας ενημερώνουμε ότι η έδρα του είναι το Σάο Πάολο). Η καριέρα του είχε ξεκινήσει το 2000 από την Ουνιάο Μπαρμπαρένσε.

Πολύ νωρίς στην καριέρα του, όπως είδαμε, αποφάσισε να ξενιτευτεί διασχίζοντας τον Ατλαντικό για χάρη του Ακράτητου. Μόλις ολοκληρώθηκε το σύντομο πέρασμά του από το πρωτάθλημά μας ο Γκλάουμπερ επέστρεψε στη Βραζιλία, κι αγωνίστηκε στις Γκουαρανί και Σπορτ Ρεσίφε.

Έπειτα, ο άσος από την Ίλια Σολτέιρα επέλεξε να… ξαναδιαβεί τον Ατλαντικό και υπέγραψε στην πολωνική Πογκόν (τη φανέλα της οποίας όμως δε φόρεσε ποτέ!). Έπειτα γύρισε πίσω στη χώρα του, κι άρχισε η δική του… περιπλάνηση: έπαιξε λοιπόν, διαδοχικά, στις Φορταλέζα, Γιουβέντους (σ.σ. όχι αυτή του Τορίνο, αλλά αυτή του… Σάο Πάολο!), Ιτουάνο, Αμέρικα Σάο Πάολο, Ουνιάο Μπαρμπαρένσε, Μποταφόγκο Ντιστρίτο Φεντεράλ, προτού ενταχθεί στην Πιρασικάμπα όπου και αγωνίζεται τώρα.

Καληνύχτα ελληνικό ποδόσφαιρο. Και καλή τύχη!

Σήμερα δίνω σε άλλον το λόγο. Τα γράφει όπως θα τα έγραφα, ίσως, και εγώ.

Κλικ.

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (20/2/2011)

Μ’ αρέσει

Η ταινία Το Έτερον Ήμισυ.

Δε μ’ αρέσει

Το σαββατιάτικο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Μια κλοτσοπατινάδα άνευ προηγουμένου, με παίκτες-καμικάζι, διαιτητή-καρμανιόλα, παράγοντες-πιθήκους… Λίγες μέρες πριν είχα παρακολουθήσει το Άρσεναλ-Μπαρτσελόνα και χάρηκε η ψυχή μου μπάλα! Και το πολυδιαφημισμένο “ντέρμπι αιωνίων” με τους τόσους εκατομμυριούχους “παικταράδες” και με αντιπάλους τις δύο (θεωρητικά) καλύτερες ομάδες της χώρας μας περισσότερο έμοιαζε με αγώνα των τοπικών πρωταθλημάτων (στα οποία είναι πιθανό να δεις πιο καλή μπάλα!!!)…

Γιουτζίν Φόμουμποντ

Τον Ιανουάριο του 2005, ο Άρης πραγματοποιεί πολλές μετεγγραφές Αφρικανών ποδοσφαιριστών. Ο τότε προπονητής των “κιτρίνων”, Γιώργος Χατζάρας, αποκαλεί την ενίσχυση εκείνη της ομάδας “ιππικό” – το οποίο όμως απάρτιζαν… “κουτσά άλογα”, απ’ ό,τι φάνηκε!

Ένα εκ των οποίων, ήταν και ο Καμερουνέζος Γιουτζίν Φόμουμποντ. Ο οποίος, μαζί με τους υπόλοιπους… “ιππείς” (Κουεμάχα, Ινόγκι, Εκουέμε) έπαιξε και προσέφερε ελάχιστα…

Στο τέλος εκείνης της σεζόν, μάλιστα, ο Άρης υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική. Και όλοι οι… του “ιππικού” αποτέλεσαν παρελθόν. Οι “κίτρινοι” πάντως συμμετείχαν στον τελικό του Κυπέλλου εκείνης της σεζόν, χάνοντας το τρόπαιο από τον Ολυμπιακό (0-3) στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο.

Μια εμπειρία, που ο Φόμουμποντ ακόμη δεν έχει λησμονήσει. Ή, τουλάχιστον, έτσι διατείνεται στον επίσημο δικτυακό τόπο της νυν ομάδας του, της ουγγρικής Γκιόρι ΕΤΟ!

Η… θυελλώδης ποδοσφαιρική καριέρα του Καμερουνέζου άσου (που μπορεί να παίξει τόσο ως μπακ όσο και στη μεσαία γραμμή) περιλαμβάνει τους εξής… σταθμούς: Μποταφόγκο (του Καμερούν, όχι η βραζιλιάνικη!), Βικτόρια Γιουνάιτεντ, Ουνιόν Ντουαλά, Άρη, Σιόφοκ (με την οποία κέρδισε την άνοδο στην Α’ κατηγορία της Ουγγαρίας), και Γκιόρι.

Γεννήθηκε το 1985, στο χωριό Μπουέα, που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της πατρίδας του.

Απ’ το ‘να θέμα στ’ άλλο!!!

— Τελικά, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον ν’ απαγκιστρωθεί από μια καρέκλα. Από ένα θρόνο. Από ένα γραφείο. Τρανό παράδειγμα, ο Χόσνι Μουμπάρακ. Που έπρεπε να γίνουν όλα όσα έγιναν για να πειστεί ότι δεν τον θέλει ο αιγυπτιακός λαός, κι ως εκ τούτου να παραιτηθεί – αν δε γίνονταν οι ταραχές, μου δίνει την εντύπωση αυτός ο άνθρωπος ότι θα παρέμενε εις το διηνεκές στην εξουσία…

— Μια ατάκα που άκουσα σήμερα από φίλο: “Οι απεργίες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, έτσι όπως γίνονται στη χώρα μας είναι εντελώς λάθος. Στο εξωτερικό, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ εργάζονται κανονικά όταν απεργούν, απλώς δεν κόβουν εισιτήρια (κι ούτε ελέγχουν αν οι επιβάτες τα ‘χουν επικυρώσει). Έτσι στρέφονται αποτελεσματικά εναντίον του εργοδότη τους. Στην Ελλάδα έτσι όπως γίνονται οι απεργίες στρέφονται εναντίον του άλλου Έλληνα εργαζόμενου. Χώρια που δεν πετυχαίνουν και κάτι με τις απεργίες“… Σωστό; Λάθος; Τροφή για σκέψη και σχόλια!!!

— Η οδός Αδριανού στο Θησείο είναι μια από τις πιο όμορφες ολόκληρης της Αθήνας. Έχει μοναδική θέα στην Ακρόπολη, δίπλα υπάρχουν ένα σωρό άλλοι πανέμορφοι αρχαιολογικοί χώροι, όπως και το άλσος του Θησείου, και ο ηλεκτρικός συμπληρώνει το όλο όμορφο σκηνικό. Και οι καφετέριες που υπάρχουν δεξιά κι αριστερά της όπως και πολλά εστιατόρια είναι πολύ άσχημες και κακόγουστες… Κρίμα!!!

— Αυτή η απότομη αλλαγή του καιρού δε μου άρεσε καθόλου. Από το γλυκό κλίμα πέσαμε απότομα στο κρύο πάλι… Πφφ!!! 😦

— Υπάρχει πιο ξενέρωτη και “τυποποιημένη” γιορτή από εκείνη “του Αγίου Βαλεντίνου”; Λες και η αγάπη ή ο έρωτας θέλουν σοκολατάκια, καρδούλες, λουλούδια και αρκουδάκια για να αποκτήσουν νόημα… Όχι ότι είναι άσχημα όλα αυτά. Είναι ενοχλητικό όμως να πασάρεται ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των ερωτευμένων να τα προσφέρουν στο έτερόν τους ήμισυ, αν θέλουν να λένε ότι το αγαπούν!!!

— Ας εξηγήσει κάποιος στους Άραβες ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτυ ότι η επιτυχία στο ποδόσφαιρο δεν αγοράζεται… Αλλά τι περιμένεις από κλασικούς άμπαλους Άραβες (που έχουν κάνει χόμπυ στην πατρίδα τους να απολύουν τον προπονητή της εθνικής τους ομάδας με την πρώτη… ισοπαλία); Αυτοί νομίζουν ότι επειδή έχουν λεφτά και μπορούν να αγοράζουν τα πάντα, ότι γίνεται και να πληρώσουν και να έχουν άμεση ποδοσφαιρική επιτυχία… Γι’ αυτό πανηγύρισα την ισοπαλία του Άρη με τη Σίτυ, αλλά και την ήττα της από τη Μαντσεστεράρα το Σάββατο! Νεόπλουτοι, ε νεόπλουτοι!!!

— Μιλάω με φίλους, τους ρωτάω “πώς τα περνάς; τι κάνεις;” και πάντοτε η πρώτη τους κουβέντα θ’ αφορά “στη δουλειά“! “Ε, καλά, και με τη δουλειά όπως τα ξέρεις“, κλπ. Και το κάνω κι εγώ, ασυναίσθητα, όταν με ρωτούν αντίστοιχα τα ίδια… Η δουλειά, η δουλειά, η δουλειά!!! Το περιρρέον κλίμα έχει αναμφίβολα επηρεάσει.

— Καλή ταινία το Έτερον Ήμισυ (με Κ. Παπουτσάκη, Βλ. Κυριακίδη, Δ. Λαμπρόγιαννη, Κ. Κατσούλη)!!! Πήγα και την είδα, μου άρεσε! Αν και με πολλά συνήθη κλισέ. Πλάκα είχε!!!

— Ωραία η φούστα του Τζιμπρίλ! “Dji-brilliant” φούστα!!!

Νίκος Βετούλας

Οι παίκτες του Απόλλωνα Πατρών (που συμμετέχει την αγωνιστική σεζόν 2010/11 στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας του ελληνικού μπάσκετ) σε κάθε αγώνα δέχονται τις οδηγίες και υποδείξεις ενός προπονητή που, χρόνια πριν ως παίκτης ο ίδιος, είχε τη χαρά να ζήσει τις σπουδαίες στιγμές του συλλόγου σε επίπεδο Α1!

Ο λόγος για τον Νίκο Βετούλα. Που για αρκετές περιόδους αποτελούσε πολύτιμο γρανάζι των Πατρινών, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει μια αξιόμαχη ομάδα και αποτελούσαν… πονοκέφαλο των “μεγάλων” του πρωταθλήματος! Γεννημένος το 1974, εξάλλου, ο ύψους 1.91 πλέι-μέικερ συμμετείχε με τα χρώματα του Απόλλωνα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας (1997), όταν οι Πατρινοί ηττήθηκαν 80-78 από τον Ολυμπιακό!

Σ’ εκείνη την άκρως επιτυχημένη ομάδα του Απόλλωνα, ο Βετούλας είχε για συμπαίκτες τους Ντούσαν Βούκτσεβιτς, Χρήστο Μυριούνη, Χάρολντ Έλις, κ.ά.! Φορώντας τη φανέλα της πατρινής ομάδας, ο νεαρός τότε άσος καταξιώνεται. Μπορεί να μην είναι εξάλλου ο… σούπερ αστέρας του συνόλου, αλλά η δουλειά που κάνει στο γήπεδο είναι χρησιμότατη. Προτού υπογράψει στον Απόλλωνα, αγωνιζόταν στην Παναχαϊκή.

Τα επόμενα χρόνια, η αγωνιστική αξία και το πλούσιο ταλέντο του Νίκου Βετούλα αναγνωρίστηκαν και ο Πατρινός πλέι-μέικερ μπόρεσε να παίξει σε αρκετές ομάδες του πρωταθλήματός μας: Νήαρ Ηστ, Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη. Με τον τελευταίο, μάλιστα, συμμετείχε σ’ έναν ακόμη τελικό Κυπέλλου, το 2004 στη Λαμία: αντίπαλος, πάλι ο Ολυμπιακός. Αυτή τη φορά όμως ο Βετούλας δε φεύγει ηττημένος: οι “κίτρινοι” επικρατούν 73-70 και κατακτούν το έπαθλο! Ο άσος των Θεσσαλονικέων σημείωσε μόλις 2 πόντους στο παιχνίδι εκείνο, αλλά συνέβαλε με τη γενικότερη παρουσία του στο να επικρατήσει η ομάδα του!

Αξίζει ακόμη να πούμε, ότι ο Βετούλας αγωνίστηκε και εκτός συνόρων. Στην ιταλική Ούντινε και την ισπανική Μούρθια. Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ανέλαβε πόστο στο τεχνικό τιμ του Άρη, στο πλευρό του τότε τεχνικού του συλλόγου, Αντρέα Ματσόν. Και, αναμφίβολα, αποτελεί έναν από τους καλύτερους… μικρούς ήρωες των ελληνικών παρκέ!

Τέλος, ο νυν προπονητής του Απόλλωνα Πατρών χρίστηκε 7 φορές διεθνής με την εθνική μας των Ανδρών, σημειώνοντας 55 συνολικά πόντους.

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (13/2/2011)

Μια μέρα μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε, ήμουν απίστευτα κατσούφης. Όλα μου φταίγανε. Γκρίνιαζα, είχα κακή διάθεση, εκνευρισμό, τσατίλα.

Αποφάσισα να βγω για λίγο εκτός σπιτιού, ν’ αγοράσω κάτι. Με τύφλωσε το φως του ήλιου, καθώς βρέθηκα στο δρόμο! Ο γαλανός ουρανός, ανέφελος, πεντακάθαρος, ήταν υπέροχος. Ο καιρός ήταν πολύ καλός, ούτε χειμωνιάτικος ούτε καλοκαιρινός – κάτι γλυκά ενδιάμεσο…

Και τότε, αναρωτήθηκα, μια τόσο όμορφη μέρα γιατί κάθομαι και μιρμιριάζω σα συνταξιούχος; Όταν γύρισα σπίτι, είχα ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά… Και δεν ξαναεκνευρίστηκα όλη την υπόλοιπη μέρα (μέχρι την επόμενη, βέβαια).

Μ’ αρέσει

Τα παστάκια γάλακτος του Φραουλίνο. Πειρασμός!

Δε μ’ αρέσει

Που δε θέλω να πηγαίνω στο γυμναστήριο… Ναι, εγώ ο ίδιος είμαι που πριν από κάνα μήνα αποφάσισα να πληρώσω και να γραφτώ, μπας και γυμνάζομαι λίγο… Αδυνάτισμα… κόποις κτάται (αλλά βαριέμαι όμως)!!!

Ανέκδοτο για… μέταλλερς!

Από τον Σκύλο, εδώ!!!

Υ.Γ.: Γελούσα για κάνα πεντάλεπτο αφ’ ότου είδα το βιντεάκι!!!