Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (24/4/2010)

Μ’ αρέσει

Το φετινό Πάσχα!!! Στην όμορφη Νάξο, στο καθαρό περιβάλλον, με όλο το σόι μαζί, με τις εκδρομές, με όλα!!! Αξέχαστο!

Δε μ’ αρέσει

Η μοναδική παραφωνία αυτής της πασχαλινής καθόδου στο αγαπημένο νησί: ο καιρός!!! Και το κρύωμα που άρπαξα εξ αιτίας του, το οποίο ακόμη με ταλαιπωρεί και δε με άφησε να χαρώ απερίσπαστος αυτή τη “διέξοδο” από την αθηναϊκή καθημερινότητα…

Το τραγούδι της εβδομάδας

http://www.youtube.com/watch?v=RpAJZ3wx9lg

Πώς τα φέρνει η ζωή…

Το ποδόσφαιρο και η ιστορία έχουν ώρες ώρες όρεξη για πολύ μεγάλες πλάκες!

25 Φεβρουαρίου 1990. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συγκρούονται στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Κάτω απ’ τα δοκάρια των “πρασίνων” κάθεται ένας 18χρονος γκολκίπερ, που μόλις είχε αποκτηθεί από την Αναγέννηση Άρτας. Το όνομά του; Αντώνης Νικοπολίδης.

Στο 67ο λεπτό (με το σκορ στο 1-2 υπέρ του “τριφυλλιού”) ένα κομμάτι… τσιμέντο, που πετούν οι εξαγριωμένοι φίλοι των γηπεδούχων, πετυχαίνει τον νεαρό πορτιέρο στο κεφάλι. Εκείνος, σωριάζεται στο χόρτο τραυματισμένος και αντικαθίσταται από τον Αμπαδιωτάκη…

(δείτε από το 00:32 ως το 01:02 περίπου…)

17 Απριλίου 2011. Ολυμπιακός-Λάρισα 6-0, στο Καραϊσκάκη. Ο Αντώνης Νικοπολίδης, 40 ετών πια και παίκτης του Ολυμπιακού, αποχαιρετά την ενεργό δράση. Ολόκληρο το γήπεδο σηκώνεται όρθιο και τον χειροκροτά, σ’ ένα standing ovation… απ’ τα λίγα!

Δεν γνωρίζουμε αν ανάμεσα στους φίλους των Πειραιωτών που απόψε αποθέωσαν τον διεθνή τερματοφύλακα, βρίσκονταν κι εκείνοι που, κοντά 20 χρόνια πριν, τον είχαν βομβαρδίσει με τούβλα, κομμάτια τσιμέντου και πέτρες…

Πώς τα φέρνει η ζωή…

Μόνο χειροκρότημα αξίζει αυτός ο σπουδαίος αθλητής, ο Αντώνης Νικοπολίδης. Και μόνο αποπομπή από τα γήπεδα πρέπει στους κωλόκαφρους που τα λυμαίνονται, χρόνια τώρα!

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (17/4/2011)

Μ’ αρέσει

Κάθε ένα από τα ανέκδοτα του Στάθη Παναγιωτόπουλου στο Ράδιο Αρβύλα!

Δε μ’ αρέσει

Το να μη θέλουν (ή να μη μπορούν) κάποιοι άνθρωποι να δουν το προφανές… Τι κι αν τους το “φωνάζουν” διάφορα πράγματα ή πρόσωπα του περιγύρου τους.

Το τραγούδι της εβδομάδας

(υπάρχει ένα μικρό κόλλημα με τον Περίδη τελευταία)

Εθνική Ελλάδας μπάσκετ γυναικών: ο πρώτος αγώνας!

Ήταν η 15η Απριλίου του 1958, όταν η εθνική μας ομάδα μπάσκετ γυναικών έδινε τον πρώτο αγώνα της ιστορίας της!

Αντίπαλος, ο Λίβανος. Το ματς έλαβε χώρα στην Αθήνα και νικήτρια (μάλλον… εύκολα!) αναδείχθηκε η “γαλανόλευκη”! Με σκορ 68-32.

Οι παίκτριες που στελέχωσαν την εθνική μας ομάδα σε εκείνο το παιχνίδι, ήταν οι εξής: Ζαπονίδου, Σκριβάνου, Βαρελοπούλου, Αρναούτογλου, Κανδιά, Ηρωίδου, Χριστακοπούλου, Πολυμενάκου, Μικελέτη και Κελέρη.

Περίπου δέκα χρόνια αργότερα (το 1967, συγκεκριμένα) θα άρχιζε κι επίσημα το πρώτο πρωτάθλημα μπάσκετ γυναικών (με διοργανώτρια την Ελληνική Ομοσπονδία Αθλοπαιδιών, ΕΟΑΠ).

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (10/4/2011)

Μ’ αρέσει

Ο εξαιρετικός καιρός των τελευταίων ημερών. Που με ανάγκασε… να θέλω μια βόλτα απεγνωσμένα, κάτω απ’ το ζεστό ήλιο και τον καθαρό γαλανό ουρανό!!!

Δε μ’ αρέσει

Η αδυναμία προσαρμογής μου στον… παραπάνω εξαιρετικό καιρό! Το να φοράω ακόμα πουλόβερ ενώ έξω κάνει ζέστη (έχοντας μείνει ακόμα στον… παλιό καιρό!) αποδεικνύεται… επώδυνο!!!

Το τραγούδι της εβδομάδας

M’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (3/4/2011)

Καλό μήνα!!! Άνοιξη ολέ!

Μ’ αρέσει

Η επική πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα στη μπασκετική Ευρωλίγκα! Απλά δείγματα του πώς φτιάχνεις μια καταπληκτική ομάδα. Αν και Ολυμπιακός, δε μπορώ να μην υποκλιθώ σ’ αυτούς τους καλλιτέχνες του μπάσκετ.

Δε μ’ αρέσει

Να μη με παίρνει κάποιος πίσω, όταν πρώτα τον έχω πάρει εγώ χωρίς να μιλήσουμε…

Βλέπεις, ρε φίλε, πάνω από δύο, τρεις, τέσσερις αναπάντητες κλήσεις από τον αριθμό μου στο κινητό σου. Για να σε παίρνω, κάτι σε θέλω!!! Τόσο δύσκολο είναι να με πάρεις πίσω;

Αν ήμουνα γκόμενα, όμως, με τη μια θα είχες πάρει, έτσι;

Bonus Dislike: Που προχθές, Πρωταπριλιά, δεν είπα ούτε ένα ψέμα!!!