Μ’ αρέσει (25/9/2022)

Καλή Κυριακή σε όλους!

Σήμερα η στήλη θα έχει μόνο «Μ’ αρέσει». Το «Δεν μ’ αρέσει» θα πάρει ρεπό.

Μ’ αρέσει

Που η Επανάσταση είναι γυναίκα που χορεύει κρατώντας λάβαρο τα κομμένα μαλλιά της.

Πράγματα που κάνουν τη ζωή άξια να την ζεις

Το 1979 ο Γούντι Άλεν έφτιαξε την ταινία «Μανχάταν», που θεωρείται ως μία από τις καλύτερές του. Εκτός από δημιουργός, ο Άλεν ήταν και ο πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας.

Προς το τέλος του φιλμ υπάρχει η εξής σκηνή. Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Άλεν (ο «Άιζακ») είναι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ και ηχογραφεί τον εαυτό του σε ένα μαγνητόφωνο (σήμερα, μάλλον, θα έκανε κάποιο podcast).

Μονολογεί και απαριθμεί «πράγματα τα οποία κάνουν τη ζωή άξια να την ζεις» και αναφέρει, για παράδειγμα, τα «καβούρια στου Σαμ Γόου (το φαΐ ανέφερα πρώτο εν τω μεταξύ, πάντα εκεί ο νους μου εμένα, τέλος πάντων)», τον «Γκράουτσο Μαρξ», τις «σουηδικές ταινίες φυσικά», τον «Φρανκ Σινάτρα», τα «φοβερά μήλα και αχλάδια του Σεζάν», τον «Μάρλον Μπράντο» και, last but not least, «το πρόσωπο της Τρέισι».

Δεν θυμάμαι: την έχω δει την ταινία αυτή; Μπορεί. Όπως και να έχει, είτε την έχω δει είτε όχι θα άξιζε να φτιάξω κάποια στιγμή μία λίστα με «πράγματα που κάνουν την ζωή άξια να την ζεις».

Αν ποτέ φτιάξω αυτήν την λίστα, πάντως, τα παρακάτω σίγουρα δεν θα λείπουν από αυτήν:

Η καρμπονάρα. Η αυθεντική ιταλική. (Έτσι! Ξεκίνημα με φαγητό!)

Το να παίζεις μπάλα με τα φιλαράκια σου.

Το να παίζεις, βασικά. Ποδόσφαιρο. Μπάσκετ. Βόλεϊ. Πόλο. Κρίκετ. Ό,τι θες. Αρκεί να παίζεις, να αθλείσαι. Και να μην σε νοιάζει αν νικάς ή αν χάνεις.

Τα ταξίδια. Ο προορισμός δεν έχει σημασία.

Τα γραπτά του Εντουάρντο Γκαλεάνο.

Τα ποιήματα του Νίκου Καββαδία.

Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Το γράψιμο.

Το διάβασμα (βιβλίων εννοώ, όχι Kindle και τέτοιων).

Τα κόμικς.

Ο Τζακ Νίκολσον.

Οι επισκέψεις σε βιβλιοπωλεία.

Οι φωτογραφίες του Σεμπαστιάο Σαλγάδο.

Οι μαζώξεις με φίλους.

Το «Rondo Alla Turca» του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

Τα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Το «Shawshank Redemption» του Φρανκ Ντάραμποντ («Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», ο ελληνικός τίτλος).

Ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Και, φυσικά, το πρόσωπό της!

Εσείς; Έχετε δική σας λίστα με «πράγματα τα οποία κάνουν τη ζωή άξια να την ζεις»;

Μ’ αρέσει – Δεν μ’ αρέσει (18/9/2022)

Ρίχνω μια ματιά στο ημερολόγιο και… Ωχ! Έφυγε ήδη ο μισός Σεπτέμβριος!

Τι άρεσε και τι δεν άρεσε πάνω στην «στροφή» του δεύτερου μισού του ένατου μήνα του χρόνου; Για να δούμε!

Μ’ αρέσει

Που έχει φθινοπωριάσει και ο καιρός σιγά σιγά έχει δροσίσει.

Δεν μ’ αρέσει

Οι ήττες που υπέστησαν μεσοβδόμαδα η Εθνική Ελλάδας μπάσκετ και ο Ολυμπιακός, αμφότερες από Γερμανούς (Εθνική Γερμανίας και Φράιμπουργκ αντίστοιχα). Ή, μάλλον, όχι. Δεν με πείραξε το ότι έχασαν, αλλά το πώς έχασαν. Η εμφάνισή τους. Η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι (κάτι που πολλοί Έλληνες συχνά ξεχνούν). Ο τρόπος που θα έλθει αυτή και το πώς εσύ θα παίξεις στην νίκη ή στην ήττα είναι εκείνο που πιο πολύ με ενδιέφερε πάντα και με ενδιαφέρει.

Το τραγούδι της εβδομάδας:

Μ’ αρέσει – Δεν μ’ αρέσει (11/9/2022)

Την περασμένη Κυριακή το «Μ’ αρέσει – Δεν μ’ αρέσει» δεν «ανέβηκε». Αυτό συνέβη λόγω φόρτου εργασίας.

Σήμερα, όμως, η στήλη έχει ξανά νέα ανάρτηση! Για πάμε!

Μ’ αρέσει

Οι μέχρι τώρα εμφανίσεις της Εθνικής Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ 2022 καθώς βέβαια και η πρόκρισή της στους «16» του θεσμού (για τους οποίους απόψε παίζει με την Τσεχία – μακάρι να προκριθούμε!).

Δεν μ’ αρέσει

Που, όπως είδα, αρκετοί Έλληνες ένιωσαν την ανάγκη να αποχαιρετήσουν την βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία άφησε, μεσοβδόμαδα, αυτόν τον κόσμο στα 96 της, μετά από 70 χρόνια στον βρετανικό θρόνο. Αναρωτιέμαι ποια να ήταν, άραγε, η ανάγκη που ώθησε αυτούς τους ανθρώπους, που δεν είναι καν Βρετανοί, στο να αναρτήσουν το δικό τους «αντίο» (σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, δακρύβρεχτο) στην εκλιπούσα.

Το τραγούδι της εβδομάδας: