Ιγκόρ Μπούντισα

Το καλοκαίρι του 2002, η Παναχαϊκή ενισχύθηκε με τον Κροάτη αμυντικό Ιγκόρ Μπούντισα (ή Μπούτισα, κατά πολλούς).

Ο οποίος έλαβε μέρος σε 12 ματς την περίοδο 2002/03, σημείωσε ένα τέρμα και ήπιε μαζί με τους συμπαίκτες του το… πικρό ποτήρι του υποβιβασμού, μιας και οι Πατρινοί δεν κατάφεραν να παραμείνουν στην κατηγορία εκείνη τη χρονιά (που ήταν και η τελευταία τους στα “σαλόνια” του ποδοσφαίρου μας ως τα σήμερα). Ο ίδιος, μάλιστα, κατέθεσε και προσφυγή για χρήματα που του οφείλονταν…

Δεν έμελλε ν’ αφήσει αμέσως τη χώρα μας ο Μπούντισα, όμως. Οι εμφανίσεις του με τα μελανέρυθρα της Παναχαϊκής δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους ανθρώπους της Ξάνθης. Οι οποίοι έσπευσαν να του προσφέρουν αμέσως ποδοσφαιρική στέγη! Το πέρασμά του από τους ακρίτες, πάντως, ήταν μικρό: αγωνίστηκε σε 11 παιχνίδια, έβαλε ένα γκολ, και αποτέλεσε παρελθόν δίχως να μείνει στις μνήμες των φιλάθλων της ομάδας η προσφορά του…

O Mπούντισα, με τη φανέλα της Παναχαϊκής, ανατρέπεται από τον Έντερσον Φοφόνκα του Ηρακλή

33 ετών σήμερα, ο Κροάτης μπακ παίζει ακόμη ποδόσφαιρο: συγκεκριμένα, στη RNK Σπλιτ. Και που να φανταζόταν κάποτε, όταν άρχιζε την καριέρα του από την Όσιγιεκ, ότι ο δρόμος του θα τον έβγαζε ως την… Κίνα!

Ο Ιγκόρ Μπούτισα, λοιπόν, αγωνίστηκε κατά σειρά στις Όσιγιεκ, Ντιναμό Ζάγκρεμπ, Μαρσόνια (επί κροατικού εδάφους), Άιντραχτ Τρίερ, Σααρμπρίκεν (Γερμανίας), Ζαλαεγκερζέγκι (Ουγγαρίας), Παναχαϊκή, Ξάνθη, Σιννίκ Γιάροσλαβλ (Ρωσίας), Κινγκντάο Ζονένγκ, Γιανγκσού Ζαϊντύ (Κίνας), και το 2009 επαναπατρίστηκε για χάρη της Σίμπενικ.

Προτού το περασμένο καλοκαίρι ενταχθεί στην RNK Σπλιτ.

Το κλάμα της Έλσας

Περπατούσα προς τις κυλιόμενες σκάλες του σταθμού Μοναστηράκι, όταν ξαφνικά το μάτι μου έπεσε σε μια φράση (γραμμένη με μπλε γράμματα πάνω στον τοίχο, και καλυμμένη από κάμποσα άλλα γκραφίτι αλλά πάντως ευδιάκριτη):

“Έλσα, γιατί κλαις;“.

Η ίδια μικρή φράση-ερώτηση ήταν γραμμένη σ’ αρκετά μέρη του τοίχου. Επαναλαμβανόταν. Σα να ψάχνει να βρει απάντηση. Η οποία βέβαια δεν ερχόταν από πουθενά.

Γιατί, άραγε, να ‘κλαιγε η Έλσα;

Όποιος ξέρει, ας μας πει. Ή ας γράψει από κάτω, στον τοίχο, την απάντηση.

Μήπως, γι’ αυτό; Ακούστε.

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (27/3/2011)

Πωπω, πάει και ο Μάρτης!!! Τουλάχιστον φεύγει… με ζέστη και καλό καιρό!

Μ’ αρέσει

Η ταινία Τυφώνας, με το Ντένζελ Ουάσινγκτον. Ναι, ξέρω, είναι παλιά (του ’99), όμως τη νοίκιασα και την είδα μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε! Πολύ καλή!!!

Δε μ’ αρέσει

Που μια φορά κι εγώ (μετά από χρόνια) αποφάσισα να πάω να δω τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ στο ΣΕΦ, κι εκείνος… έχασε (από τη Σιένα, την Πέμπτη)!!! Ποτέ δεν τόλμησα να το παραδεχτώ, αλλά τελικά… είμαι πράγματι γκαντεμόσκυλο!

Βόιτσεχ Σίμανεκ

“Είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα στο Αιγάλεω καθώς θεωρώ ότι είναι ένα ανοδικό βήμα για μένα. Ήθελα να αλλάξω περιβάλλον και να κάνω μια καινούργια αρχή στην καριέρα μου, κάτι που τώρα γίνεται πραγματικότητα και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι` αυτό“, έλεγε το νέο απόκτημα του αθηναϊκού συλλόγου το καλοκαίρι του 2006, ο Πολωνός Βόιτσεχ Σίμανεκ.

Και πρόσθετε: “Θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για την ομάδα, να γίνω και εγώ μέρος της. Θέλω να βοηθήσω όσο μπορώ. Όμως τα περισσότερα θέλω να τα πω και να τα δείξω μέσα στο γήπεδο με τις προσπάθειές μου“.

Και ο αμυντικός από τη Βαρσοβία ήταν από τους στυλοβάτες της άμυνας της ομάδας των δυτικών προαστίων εκείνη την αγωνιστική περίοδο (σ.σ. 2006/07): έλαβε μέρος εξάλλου σε 29 αγώνες της για το πρωτάθλημα! Παρά τις προσπάθειες εκείνου και των συμπαικτών του, όμως, το Αιγάλεω ήπιε… το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στην Β’ Εθνική στο τέλος εκείνης της σεζόν…

Αν και το συμβόλαιο του Σίμανεκ με την αθηναϊκή ομάδα ήταν τετραετούς διάρκειας, εκείνος άφησε τη χώρα μας αμέσως μόλις υποβιβάστηκε το Αιγάλεω.

Ο Σίμανεκ (δεξιά στη φωτό) πανηγυρίζει ένα γκολ του Αιγάλεω μαζί με τους Νεντέλκοβιτς (αριστερά), Κουμορτζί (μέσο).

Ο (γεννημένος το ’82) σημερινός “Μικρός Ήρωάς” μας πρωτόπαιξε επαγγελματικά στην Πολόνια Βαρσοβίας το 2000. Στους πρωτευουσιάνους έμεινε ως το 2006 (74 συμμ./3 γκολ), ώσπου μετακινήθηκε όπως προείπαμε στο Αιγάλεω.

Όταν άφησε το “Σίτι”, υπέγραψε στη Βίτζεβ Λοτζ. Με την οποία επίσης γεύτηκε την… πίκρα του υποβιβασμού στη Β’ κατηγορία, αλλά όχι για αγωνιστικούς λόγους: η ομάδα του Λοτζ υποβιβάστηκε λόγω της συμμετοχής της σε σκάνδαλο με στημένους αγώνες! Πάντως, ο σύλλογος επανήλθε στα “σαλόνια” του πολωνικού ποδοσφαίρου, στα οποία ως σήμερα αγωνίζεται (με το Σίμανεκ να αποτελεί… βασική επιλογή, μάλιστα, έχοντας 17 συμμετοχές ως τώρα στο πρωτάθλημα!).

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (20/3/2011)

Εν αναμονή του ντέρμπι, Ολυμπιακού-ΑΕΚ…

Μ’ αρέσει

Η επική πρόκριση της Ίντερ στο Μόναχο, κόντρα στη Μπάγερν. Τι ματς!!!

Δε μ’ αρέσει

Η (συνήθης) τρομολαγνεία των καναλιών (με αφορμή τα πυρηνικά).

Βλάντιμιρ Γκάντσεφ

4 Νοεμβρίου 2010. Η Λέφσκι Σόφιας αντιμετωπίζει στο Γκιόργκι Ασπαρούχοφ την γαλλική Λιλ για την φάση των ομίλων του φετινού Γιουρόπα Λιγκ και τα ‘χει βρει σκούρα, αφού στο 82’ το ματς είναι στο 1-1 ακόμη…

Εκείνο το λεπτό, ο 23χρονος μέσος των Βούλγαρων, Βλάντιμιρ Γκάντσεφ, πιάνει ένα τρομερό σε δύναμη σουτ απ’ τα 30 μέτρα: η μπάλα καρφώνεται στα δίχτυα του γκολκίπερ Λαντρώ! Ήταν ένα καταπληκτικό γκολ! Το στάδιο παίρνει φωτιά, η Λέφσκι προηγείται 2-1 πια!

Ο Γκάντσεφ πανηγυρίζει το γκολ του εναντίον της Λιλ

Τελικώς, το παιχνίδι εκείνο έληξε 2-2, αφού ο αμυντικός Ίβο Ιβάνοφ έστειλε τη μπάλα… στα δίχτυα της ομάδας του, μόλις 14 δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του στον αγώνα! Εκτός από τούτο το άκρως ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο, λοιπόν,* ο αγώνας εκείνος της Λέφσκι με τη Λιλ ήταν μια πολύ καλή αφορμή να θυμηθούμε το πέρασμα του Βλάντιμιρ Γκάντσεφ από τα ελληνικά γήπεδα!

Ναι, ο άκρως ταλαντούχος αυτός διεθνής (1 φορά) Βούλγαρος μέσος αγωνίστηκε στη χώρα μας για αρκετά χρόνια. Μάλιστα, οι προσδοκίες για το ταλέντο του ήταν πολύ μεγάλες. Είχε αναδειχθεί από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού (οι σκάουτερς του οποίου τον είχαν ανακαλύψει στα τμήματα υποδομής της Λέφσκι). Και, το 2005, υπέγραψε συμβόλαιο με την επαγγελματική ομάδα του «τριφυλλιού».

Άπαντες μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τις ικανότητες του Γκάντσεφ (ο οποίος είχε εντυπωσιάσει σε αρκετά φιλικά). Πράγματι, ο νεαρός (γενν. 1987) άσος είχε πολύ καλή τεχνική και αντίληψη, και έδειχνε να μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Φευ! Δεν πήρε ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό, και δόθηκε δανεικός πρώτα στον Λεβαδειακό (2006/07, 26 συμμ./5 γκολ) κι έπειτα στον ΟΦΗ (2007/08, 19 συμμ.).

«Ήθελα να έχω παιχνίδια στα πόδια μου και η παρουσία μου στον Λεβαδειακό, που κάνει πρωταθλητισμό στη Β’ Εθνική, με έχει βοηθήσει. Αυτό που χρειάζεται κάθε παίκτης είναι αγώνες. Όνειρο μου φυσικά είναι να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό, να πάρω μία ευκαιρία και να δείξω την αξία μου. Ακόμα δεν μου έχει μιλήσει κανείς για το τι θα γίνει το καλοκαίρι. Πιστεύω πάντως στον εαυτό μου και θέλω να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό. Με σκληρή δουλειά είμαι αισιόδοξος ότι θα πετύχω και θα βοηθήσω», έλεγε ο Γκάντσεφ όσο αγωνιζόταν στους Βοιωτούς. Τελικά, το όνειρό του δεν πραγματοποιήθηκε…

Και δεν βρήκε άλλη λύση λοιπόν ο προικισμένος μέσος απ’ το να επιστρέψει στην πατρίδα του και τη Λέφσκι. Δεν το μετάνιωσε. Κατέκτησε μαζί της το πρωτάθλημα Βουλγαρίας, το 2009, δείχνοντας τον καλό του εαυτό, ενώ του δόθηκε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού! Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς έπαθε ρήξη συνδέσμων, ένας τραυματισμός που τον κράτησε πολύ πίσω. Όμως ο ίδιος επανήλθε δυναμικά.

Ο Γκάντσεφ με τα χρώματα του Παναθηναϊκού

Ο Γκάντσεφ εξαργύρωσε τις πολύ καλές του εμφανίσεις με τους πρωτευουσιάνους (στους οποίους ακόμη αγωνίζεται) με την κλήση του στην εθνική Βουλγαρίας. Ήταν σ’ ένα φιλικό με τη Σερβία (17/11/10), όταν ο άλλοτε άσος του Παναθηναϊκού πέρασε ως αλλαγή στο 65ο λεπτό του αγώνα (δίχως να αλλάξει τη μοίρα της ομάδας του, πάντως, που ηττήθηκε 0-1).

* Μετέδωσε το Reuters: Το αυτογκόλ του Ίβο Ιβάνοφ επετεύχθη σε χρόνο-ρεκόρ μετά την είσοδο του παίκτη στον αγώνα! Είναι το πιο… γρήγορο αυτογκόλ από ποδοσφαιριστή που μπήκε αλλαγή στην ιστορία των ευρω-Κυπέλλων!

Πυρηνικά…

Τόσες μέρες βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε: Τρόμος, όλεθρος, πανικός, και άλλα τέτοια μακάβρια. Αιτία, η “πυρηνική απειλή” (άλλη προσφιλής έκφραση) εξ Ιαπωνίας…

Από τα ρεπορτάζ που γίνονται αποκαλύπτεται, εξάλλου, ότι πολλές μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις ανησυχούν ιδιαίτερα για την έκβαση της υπόθεσης αυτής. Κι εκφράζουν μάλιστα την αγωνία τους.

Όταν βέβαια οι ηγέτες των χωρών αυτών συγχρωτίζονταν με τους Ιάπωνες ομολόγους τους (σ’ αυτές τις συνόδους του G8 που κάνουν κάθε λίγο και λιγάκι), δεν ακουγόταν, φαντάζομαι, τσιμουδιά για τα πυρηνικά! Τώρα τους έπιασε όλους ο πόνος, φαίνεται… Τόσον καιρό όλα ήταν καλά με τα 55 (μάλιστα, 55) πυρηνικά εργοστάσια που υπάρχουν στην Ιαπωνία (η οποία αποδεδειγμένα είναι μια άκρως σεισμογενής περιοχή…)!!!

Μα, κι αυτοί οι Ιάπωνες… 55 εργοστάσια; Δε βρέθηκε κανείς να τους πει, “ρε μαλάκες, τι κάνετε; Κάθε λίγο και λιγάκι σας χτυπάει κι από ένα τσουνάμι ή ένας σεισμός, κι εσείς ξαναμαναχτίζετε πυρηνικά εργοστάσια;“. Αλλιώς φαίνεται τα λένε όταν βρίσκονται μεταξύ τους, στα G8 τους και στα G20 τους και σ’ όλα τ’ άλλα τους…

Και τώρα, αγωνία για τα πυρηνικά!

Τι ταινία να δει κανείς, και τι να μη δει;

Ένα από τα πολλά θέματα που συζητάμε με την παρέα (εκτός απ’ το γιατί έχασε η Άρσεναλ από τη Μπάρτσα, γιατί η σως είναι καλύτερη απ’ το τζατζίκι στο σουβλάκι, πόσο μαλάκες είμαστε που ψηφίσαμε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και άλλα τέτοια επικολυρικά) είναι και οι κινηματογραφικές ταινίες.

Συνήθως, οι απόψεις διίστανται (αλλά και τριίστανται, ενίοτε). Από τη μια, βρίσκονται οι “υπέρμαχοι των εφφέ“. Αυτοί που αν η ταινία δεν έχει 20 εκρήξεις/δέκατο του δευτερολέπτου, δε θεωρούν μια ταινία καλή. Αυτοί που αν η ταινία δεν έχει καλά ειδικά εφφέ, δεν είναι ταινία. Ποιες ερμηνείες τώρα και ποιοι ηθοποιοί; Δώσε ‘δω (μ)πιστολίδια, σεξ, πόλεμο, μάχες, ακτίνες λέιζερ, οπτικά εφφέ τελευταίας τεχνολογίας, να χορτάσει το μάτι!

ΙΔΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ “ΥΠΕΡΜΑΧΟ ΤΩΝ ΕΦΦΕ“

Ο Πόλεμος των Άστρων (όλα τα πρίκουελς – τις πρώτες, κλασικές ταινίες δεν τις θεωρεί ταινίες, διότι δεν έχουν καλά ειδικά εφφέ)

Από την άλλη, υπάρχουν οι “κουλτουράδες“. Αυτοί που προτιμούν τις ταινίες “με νόημα”. Είναι οι τύποι που έτρεξαν πρώτοι απ’ όλους να δουν τον Κυνόδοντα, είναι οι τύποι που αποθεώνουν κάθε ταινία του Αγγελόπουλου, είναι οι τύποι που προτιμούν κοινωνικές, δραματικές, μεστές νοημάτων ταινίες. Μπορεί βέβαια ο ίδιος ο σκηνοθέτης των ταινιών αυτών να ‘χει κοιμηθεί απ’ όταν ακούστηκε το πρώτο “cut”, όμως οι φίλοι μας δεν πτοούνται! Γουστάρουν “ποιότητα”!

ΙΔΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ “ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ“

Όλες αυτές στις οποίες ο πασίγνωστος και λατρεμένος Δημήτρης Δανίκας βάζει από 8 και πάνω όταν βαθμολογεί

Υπάρχουν τέλος και αυτοί οι οποίοι δεν παίρνουν σαφώς το μέρος κάποιας παράταξης. Είναι ακριβώς στη μέση. Τους ικανοποιεί το ίδιο ο Ζωντανός Θρύλος (με τα ζόμπι που κυνηγούσαν το Γουίλ Σμιθ), ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη και η Αμελί. Ξέρουν να κρατούν τα καλά στοιχεία μιας ταινίας, κι επίσης είναι πολύ καλοί στο να διαλέγουν ένα φιλμ που να ταιριάζει με τη διάθεσή τους (έχουν, π.χ., όρεξη για μπαμ-μπουμ: βλέπουν το Transporter, έχουν όρεξη για σκέψη: βλέπουν το Seven Pounds με Γουίλ Σμιθ πάλι).

Οι μόνες ταινίες που δεν αρέσουν σ’ αυτούς τους τύπους, είναι οι “εύκολες”. Τα κλισέ. Το ανύπαρκτο σενάριο. Οι γελοίες ερμηνείες. Ούτε τα εφφέ τους ενοχλούν, ούτε οι ακίνητες εικόνες τύπου Θ. Αγγελόπουλου. Η βλακεία τους ενοχλεί! Εν ολίγοις, ο “σινεχαμαιλέοντας” (όπως ίσως μπορεί να ονομαστεί αυτή η κατηγορία) θέλει απλώς να… βλέπει ταινίες! Τίποτ’ άλλο!!!

ΙΔΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ “ΣΙΝΕΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΑ“

Δεν υπάρχει – όλες του αρέσουν (με τις εξαιρέσεις που προείπαμε, βέβαια)

Αυτές οι τρεις (μπορεί να ‘ναι και περισσότερες) ομάδες κινηματογραφόφιλων υπάρχουν στην παρέα μου, και συγκρούονται για το ποια… θα επικρατήσει!

Και δεν ξέρω βέβαια σε ποια ομάδα από τις παραπάνω ανακαλύπτετε εσείς τον εαυτό σας.

M’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (13/3/2011)

Ακόμα να συνηθίσω, και να γράφω με την πρώτη “2011“, όταν χρειάζεται να σημειώσω μια ημερομηνία. Ακόμα στο “2010” έχω κολλήσει…

Μ’ αρέσει

Που υπάρχει και το Τσάμπιονς Λιγκ, να δούμε λίγο ποδόσφαιρο (μακριά από κασέτες, σκάνδαλα, μέτριο-μίζερο πρωτάθλημα, παράγκες, κλπ).

Δε μ’ αρέσει

Που η “γειτονιά” μας (Αίγυπτος, Λιβύη) εξεγείρεται, που στην άλλη άκρη του κόσμου άνθρωποι πεθαίνουν από τσουνάμια και σεισμούς, κι άλλα τέτοια φοβερά, κι εμείς ασχολούμαστε με Δαλούκες, Μπέους, ντέρμπι, παράγκες, κλπ…

M’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (6/3/2011)

Μ’ αρέσει

Που η ενασχόλησή μου με πράγματα που αφορούσαν… στην εφορία ήταν… ευχάριστη!!! Κι ας φάνταζε, πριν, το ακριβώς αντίθετο! Φοβερό!!!

Δε μ’ αρέσει

Που πλέον αφιερώνω όλο και λιγότερο χρόνο σε τούτο το blog. Τα μόνα κείμενα που πλέον σταθερά θα βρει κανείς εδώ είναι οι Μικροί Ήρωες… Και τα Μ’ αρέσει-Δε μ’ αρέσει!

Παλαιότερα, θυμάμαι, έγραφα περισσότερο τις απόψεις μου για το γύρω μου κόσμο, παρά (απρόσωπα) αφιερώματα διαφόρων τύπων… Ειδικότερα, όταν είχα ξεκινήσει το blogging (σ.σ. 2007). Θυμάμαι, π.χ., posts που αφορούσαν σε διάφορα: από τα… χαρακτηριστικά του κομπλεξικού ανθρώπου, τις πολιτικές προεκτάσεις της ταινίας Machete, και την άποψή μου για το… Δημήτρη Δανίκα, ως το τι σημαίνει (για μένα) Ελληνικός στρατός!!! Αυτά, και άλλα πολλά βέβαια!

Πλέον, ο χρόνος έχει λιγοστέψει. Το ίδιο και τα posts με δικές μου σκέψεις, απόψεις, ιδέες, σ’ αυτό το blog (όχι ότι νοιάζεστε ή τις χρειάζεστε – εννοείται!!!)… Κι αυτό είναι που δε μ’ αρέσει.