Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (26/4/2009)

Ήλιος και βροχή, κρύο και ζέστη, μισό-μισό, κομσί-κομσά – δεν κάνω διακοπές, σου δίνω αυτό που θες, όμως! Κάθε Κυριακή!! Το νέο Μ’αρέσει-Δε μ’αρέσει είναι και πάλι εδώ… Κι ας είναι η Αλεξανδρούπολη στο μισό-μισό αυτές τις μέρες.

Μ’ αρέσει

1. Το υπέροχο βουνίσιο τοπίο της τοποθεσίας Κίρκη, 23 χλμ. έξω από την Αλεξανδρούπολη. Γαλήνιο, μουντό κάτω απ’ το γκρι ουρανό, αλλά ακόμα τόσο φιλόξενο (παρά το δριμύ κρύο).

2. Το τραγούδι Hot N Cold, της Kate Perry: ο ύμνος (εμάς) των κυκλοθυμικών!!!

3. Η ιρλανδέζικη παμπ Molly Malone, λίγο πιο μακριά από την πλατεία Γλυφάδας.

Δε μ’ αρέσει

1. Που έσπασαν τα γυαλιά μου, με το που γύρισα από την άδεια!!!

2. Να μας απαγορεύουν να πάρουμε δεύτερη μερίδα φαγητού στα μαγειρεία του στρατοπέδου, αλλά να βλέπουμε αργότερα να πετιούνται ταψιά/κατσαρόλες/τηγάνια, κλπ, γεμάτα με φαϊ… Κατά τ΄ άλλα, “δε θα φτάσει για όλους”!!!

3. Το “σίριαλ Βαλβέρδε” – κατασκευασμένο ή μη, κούρασε πια τους φίλους του Ολυμπιακού.

Φύλλα στον ήλιο

Δίπλα ακριβώς από το χώρο που μαζευόμαστε για την αναφορά του λόχου, έχει φυτρώσει ένα δέντρο. Δεν ξέρω τι δέντρο είναι, καρπούς δεν έχω δει να βγάζει. Μοναχικό, κατάξερο τόσο καιρό, στέκεται δίπλα μας στις προσοχές και τις ημιαναπαύσεις μας, κουνώντας (σε αποδοκιμασία;…) τα κλαριά του με τον αέρα.

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα όταν ξαναήρθα στο στρατόπεδο μετά το Πάσχα, ήταν ότι το κατάξερο και δίχως ανθούς και φύλλα δέντρο, έχει πια μετατραπεί σε μια τεράστια πράσινη φούντα! Πλούσιο φύλλωμα, όχι αστεία! Γέμισαν τα κλαδιά του πρασινάδα, και τα σπουργίτια κρύβονται πια από τον αέρα μέσα εκεί, που παλιά κάθονταν οι γλάροι.

Κι η σκοπιά; Που έβλεπες το ξερό τοπίο και σ’ έπιανε η ψυχή σου; Χορτάρια ίσα με το γόνατο, πια! Μαργαρίτες, παπαρούνες, γέμισε ο τόπος χρώματα, και το ψηλό πλούσιο χορτάρι το κάνει ο αέρας να φαίνεται σα να ‘ναι νερό, σα να ‘χει κύματα μπροστά η σκοπιά!! Σίγουρα θα ΄χετε δει πώς κινά ο αέρας τα χόρτα, και τα κάνει να φαίνονται σα θάλασσα, σα λίμνη…

Η άνοιξη μπορεί να αλλάξει ένα στρατόπεδο!!! Προς το (πολύ) καλύτερο!

Ο γύρος του κόσμου σε μερικά πιάτα!!!

Αν και η JoaN συνέχεια με ψέγει που αναφέρω τόσο πολύ το φαγητό στα posts μου, αποφάσισα να… αντεπιτεθώ! Και να γυρίσω τον κόσμο καβάλα σε ένα πιάτο!!! Πόσοι από εσάς έχετε δει τους “12 Άθλους του Αστερίξ”; Θυμάστε εκείνο τον απίθανο Βέλγο σεφ, που έβγαζε το ένα πιάτο πίσω από το άλλο, και κανείς δε μπορούσε να τα φάει όλα; Εκτός από τον Οβελίξ, βέβαια!!! Αν ήταν blogger λοιπόν, να τι θα μας παρουσίαζε ο Βέλγος αυτός haute chef!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν ήμουν πρωινό, πάντως, θα ήμουν σίγουρα… Άγγλος! Just marvellous, dear!!!

Μένουμε Ευρώπη, και πάμε λίγο πιο δίπλα από τη “γηραιά Αλβιώνα”..

Κόκορας κρασάτος, από τη Γαλλία!!! Que magnifique!!!

Κατεβαίνοντας όλο και περισσότερο, δεν πρέπει να παραλείψουμε ένα πέρασμα από την Ισπανία. Η (θαλασσινής αύρας) παέγια μας περιμένει! Όλοι στο τραπέζι!!! Vamos a comerla!!!

 

 

 

 

 

 

 

Και μετά από αυτή την επέλαση του ζεστού ρυζιού με τα θαλασσινά, νομίζω ότι μια αλλαγή επιβάλλεται. Πάμε σε κάτι πιο “σουποειδές”: γκούλας, από την Ουγγαρία!!!

Τραβώντας πάλι για το νότο, δε θα ξεχνούσαμε να δοκιμάσουμε αυθεντική πίτσα Ναπολιτάνα!!! Avanti!!!

Δε γίνεται όμως τώρα να μην περάσουμε και από τη δική μας γειτονιά και λίγο.. Πριν ξεκινήσουμε τα υπερπόντια ταξίδια, το “πιάτο” μας προσγειώνεται σε ένα καζάνι ζεστή ελληνική φασολάδα!!!

Και, μετά από αυτό, λίγο παραδίπλα, ο αραβικός κόσμος μας μαγεύει με το έξοχο κεμπάπ του…

Το πιάτο που βλέπετε δίπλα ονομάζεται τσέλο καμπάμπ κουμπιντέχ, και είναι το εθνικό πιάτο του Ιράν!!!

 

 

 

 

Πιάσαμε ασιατικό μενού, πλέον! Σούσι έχετε φάει; Εγώ έφαγα 1-2 φορές όταν ήμουν στην Αγγλία. Δε μ’ άρεσε, πρέπει να πω: οφείλω, όμως, να το ρίξω στη γαστριμαργική τούτη αναζήτηση!!! Αρέσει, είναι η αλήθεια, σε πολλούς…

Περνάμε στην Αφρική: να τι τρώνε στη Νότιο Αφρική!!! Καλό;

 

 

 

 

 

 

 

Το υπερπόντιο ταξίδι συνεχίζεται: από την Αφρική πετάξαμε για Βραζιλία. Δοκιμάσατε ποτέ Μοκέκα; Αν όχι, δείτε πώς μοιάζει, τουλάχιστον! Είναι τυπικό βραζιλιάνικο πιάτο… Gooooooooooooooooooooooooooooooool στη γεύση!

Λίγο ψηλότερα, οι Κουβανοί ξέρουν να τρώνε! Εκτός από τα διάσημα πούρα τους, έχουν κι αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον πιάτο!!!

Μη μου πείτε ότι ένα αυθεντικό αμερικανικό μπέργκερ δεν είναι ότι πρέπει τώρα… Καμία σχέση με τα ετοιματζίδικα και τα ψεύτικα: να πώς πρέπει να μοιάζει ένα αυθεντικό βορειοαμερικάνικο χάμπουργκερ!

Πωπω, φούσκωσα! Πλούσιο, αλλά και μεγάλο το μενού, έτσι; Εγώ πάντως ανοιχτό δεν το αφήνω, πρέπει να το κλείσω. Και ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει αυτό το κονσέρτο γεύσεων, είναι ο εξής: το παραδοσιακό γλυκό της Στουτγκάρδης!!!

Frankfurter Kranz

Καλή σας όρεξη!!! Θεωρώ δεδομένο ότι μετά από αυτό το post θα πάτε για φαγητό!!!

T’ Άη-Γιωργιού…

Των αιχμαλώτων ελευθερωτής, των φτωχών υπερασπιστής, των ασθενούντων ιατρός, των βασιλέων υπέρμαχος…

Ο αποκαμωμένος Άγιος Γεώργιος μετά τη μάχη του με το Δράκοντα

Ο Γεώργιος (“εργάτης της γης”, σημαίνει τ’ όνομά του) ήταν στρατιώτης. Καππαδόκας, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, και υπηρέτησε στο ρωμαϊκό στρατό. Μεγάλωσε σε οικογένεια με χριστιανικά πιστεύω και ιδεώδη, κάτι που δεν άρεσε στον “εργοδότη” του, τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό (που ΄χε στο μεταξύ σκορπίσει το θάνατο με τους διωγμούς του κατά των χριστιανών): αφού τον προειδοποίησε, βλέποντας ότι ο Γεώργιος δεν άλλαζε πιστεύω, τον βασάνισε και τον αποκεφάλισε έξω από τα τείχη της γενέτειράς του.

Σήμερα τιμάται η μνήμη του από την ορθόδοξη Εκκλησία!!!

Ο Γεώργιος, ένας από τους δεκάδες στρατιώτες-Αγίους, είναι ο προστάτης του δικού μας στρατού ξηράς (πεζικού) – γι’ αυτό και σήμερα έχει “αργία” το πεζικό.

Αλλά και πολλές άλλες χώρες τον έχουν σαν σύμβολο των στρατών τους. Αναγνωρίζεται επίσης ως προστάτης πολλών πόλεων (Μπεϊρούτ, Βαλέτα, Μιλάνο, Τζένοα) αλλά και χωρών (οι Άγγλοι, π.χ., είναι από τους λαούς που αναγνωρίζουν ως πολύ σημαντικό άγιο τον Γεώργιο, ιδίως την Saint George’s Day που έχουν κι αυτοί! – η ίδια η βασιλική οικογένειά τους τον έχει ως τον άγιο-προστάτη της!!!).

Ακόμα, σε πολλές χώρες, οι Πρόσκοποι έχουν ως προστάτη άγιό τους το Γεώργιο! 

Οι δε ορθόδοξες χώρες, όπως εμείς, τον τιμούν σήμερα με λαμπρότητα. Гергьовден, Γκέργκιοβντεν (“η μέρα του Άη-Γιώργη”), στη Βουλγαρία, Ђурђевдан, Τζούρτζεβνταν (“η μέρα του Άη-Γιώργη” πάλι), στη Σερβία, στη Γεωργία πάλι γιορτάζουν με τιμές τον άγιο, όπως βέβαια και στη Ρωσία.

Οι δε μουσουλμάνοι επίσης αναγνωρίζουν τον Άγιο Γεώργιο σαν έναν ιδιαίτερα δυνατό άγιο, και τον σέβονται (με τους Τούρκους πρώτους-πρώτους!). Οι Ρομά της Γιουγκοσλαβίας γιορτάζουν το Ederlezi κάθε χρόνο. Τι είναι αυτό; Η μέρα γιορτής του πιο αγαπημένου τους αγίου, που είναι βέβαια ο Άη Γιώργης!!

Και, τέλος, κάτι για την εικόνα του Άγιου (έφιππος, δηλαδή, να σκοτώνει το Δράκο).

Είναι η στερεοτυπική εικόνα πολλών λαών, μυθολογιών, αντιλήψεων, κλπ, για την αναγέννηση της ζωής και τη νίκη της επί του θανάτου. Από τον θεό της θύελλας, Ταρχούν, που νικά τον δράκο Ιλιάνκας (Χετταίοι), μέχρι τον γέρο σοφό μάγο Βαϊναμόινεν που επίσης νικά το θαλάσσιο δράκο Ίκου Τούρσο (Φινλανδία), και ενδιάμεσα τον δικό μας Περσέα που γλιτώνει την πριγκίπισσα Ανδρομέδα από το θαλάσσιο κήτος, η ιδέα του έφιππου ήρωα που σφάζει το τέρας είναι η κύρια πηγή και το στερεοτυπικό μοτίβο για την απεικόνιση του Αγίου, αλλά και η κύρια απεικόνιση για το θρίαμβο της ίδιας της Ζωής πάνω στο Θάνατο, του Φωτός επί του Σκότους, της Αναγέννησης επί της Παρακμής…

Και, βέβαια, παρατηρήστε: σε κάθε αγιογραφία του Αγίου, πάντα υπάρχει από πίσω μια γυναικεία μορφή: δεν είναι άλλη από την πριγκίπισσα Ανδρομέδα!!! Άλλωστε, ο βασικός μύθος του Γεωργίου και του Δράκοντα, πάλι εμπλέκει πριγκίπισσα που σώζεται από τον έφιππο Άγιο, ο οποίος σκοτώνει ένα θηρίο για να τη σώσει (ο μύθος κατάγεται από τη Λιβύη – σύμπτωση; Η πριγκίπισσα Ανδρομέδα ήταν κόρη του Λίβυου βασιλιά Κηφέα…)!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Βερολίνο - Ο Άη-Γιώργης νικά το Δράκοντα

 

Επέτειος

Χαριτολογώντας, αναρωτιόμουν χθες αν ο στρατός αναγνωρίζει ως αργία την 21η Απριλίου. Του 1967, εννοείται. Τότε που πριν από 42 χρόνια, ο στρατός κατέλαβε την εξουσία για να προλάβει τον “κομμουνιστικόν κίνδυνον“, όπως έλεγαν.

Κι επειδή ξεκίνησε από το στρατό, όλο αυτό, έλεγα μήπως αναγνωρίζεται ως αργία κιόλας (κάτι που ευτυχώς δε συμβαίνει).

Πολλοί έχουν πει κι έχουν ξαναπεί, έχουν γράψει και έχουν ξαναγράψει, για τη δικτατορία. Όπως κάθε δικτατορία στον κόσμο που σέβεται τον εαυτό της, εννοείται ότι και η δική μας επιτέλεσε οποιοδήποτε άλλο σκοπό εκτός από εκείνον που δηλώθηκε ως η αιτία της! Να προλάβει, δηλαδή, τον κομμουνιστικό κίνδυνο.

(Παρένθεση: Μου φαίνεται ως εξαιρετικό θέμα εργασίας το εξής: Ποδόσφαιρο και χούντα(ες)!!! Λίγο-πολύ, όλες οι χούντες της ιστορίας του 20ού αιώνα φρόντισαν να κηδεμονεύσουν και τη μπάλα, μεταξύ άλλων. Όπως κι εδώ.)

Το θέμα τελικά με τη χούντα είναι ότι πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που την αναπολούν και την αποζητούν. Μάλιστα, υπάρχει στη Βουλή και κόμμα, αποτελούμενο από εμπράκτως και αποδεδειγμένα φίλους της χούντας.. Στα πλαίσια της Δημοκρατίας, σέβομαι και αποδέχομαι τις απόψεις αυτών των ανθρώπων, όπως προστάζει το δημοκρατικό (μας) ήθος να κάνουμε.

Το ότι αυτοί δε σέβονται τις δικές μου ιδέες και απόψεις, είναι άλλο θέμα. Όρια στη Δημοκρατία δε μπορούν να μπουν σε αυτά τα ζητήματα: πρέπει να σέβεσαι τον άλλο.

Ίσως το μόνο όριο που θα μπορούσε να μπει, θα ήταν να μη σέβεσαι τέτοιους ανθρώπους, όταν βλέπεις ότι καταστρατηγούν, προσβάλλουν και διαστρεβλώνουν την δημοκρατία, την ιστορία, κλπ.

Το πάρτυ

Όλο το βράδυ χθες δεν κοιμήθηκα…

Λόγω του πάρτυ που έκαναν τα τριγλυκερίδια στον οργανισμό μου! Πολλή φασαρία… Δυνατή μουσική, χορός, κέφι, τραγούδι. Μπορείς μετά απ’ αυτό να κοιμηθείς; Δύσκολο!

Καλή χώνεψη σε όλους!!!

Υ.Γ.: Στρέηντζερ, εγώ έφαγα γύρο κοτόπουλο τη Μεγ. Παρασκευή! Δεν ήμουν καλός χριστιανός, δηλαδή, φέτος! Μήπως δικαιούμαι περισσότερο να καταπνίξω τον οργανισμό μου στα τριγλυκερίδια, απ΄ ότι κάποιοι άλλοι; 🙂

Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο!!!

Cut! Σκηνή 1: καλοκαίρι του 2004. Στα πλαίσια του 1ου προκριματικού του Τσάμπιονς Λιγκ, η σκοπιανή Πόμπεντα αντιμετωπίζει την αρμενική Πιούνικ. Τελικό σκορ, 1-3, και σε συνδυασμό με το 1-1 της ρεβάνς, οι Αρμένιοι προκρίνονται στο 2ο γύρο.

Cut! Σκηνή 2: άνοιξη του 2008. Το στάδιο “Πετρόφσκι”, έδρα της ρωσικής Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης, “φλέγεται”: ημιτελικά κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, Ζενίτ-Μπάγερν 4-0, και οι Ρώσοι στον τελικό (κάμποσες μέρες πριν τελικά κατακτήσουν το τρόπαιο).

Cut! Σκηνή 3: Η ΟΥΕΦΑ, κατόπιν λεπτομερούς εξέτασης αποδεικτικών στοιχείων, καταθέσεων μαρτύρων, εκθέσεις ειδικών πάνω σε θέματα στοιχηματισμού, κλπ, αποκλείει για οκτώ (8) χρόνια την σκοπιανή Πόμπεντα Πρίλεπ από οποιαδήποτε διοργάνωσή της. Αιτία, το αποδεδειγμένο πια στήσιμο των αγώνων εκείνων με τους Αρμένιους της Πιούνικ. Σα να μην έφθανε αυτό, ο πρόεδρος των Σκοπιανών, Αλεξάνταρ Ζάμπρτσανετς, όπως και ο (τότε) αρχηγός τους (και νυν προπονητής)

Ο Νικόλτσε Ζντραβέσκι

Νικόλτσε Ζντραβέσκι τιμωρήθηκαν με δια βίου αποκλεισμό από οποιαδήποτε δραστηριότητα έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο.

Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο, για άλλη μια φορά. Τη στιγμή που επίσης υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία (απ΄όσο διάβασα και μου είπαν, τουλάχιστον) και για το παιχνίδι Ζενίτ-Μπάγερν (με τους Βαυαρούς να αφήνουν τους Ρώσους να τους ξεφτιλίσουν με αντάλλαγμα παχυλότατο..), κανείς δεν τιμωρήθηκε, κανείς δεν αποκλείστηκε, κανείς δεν ταπεινώθηκε. Και πόσοι άλλοι ακόμα είναι που τα κάνουν, από τους “μεγάλους”… Και τίποτα δε γίνεται!

Το σήμα της Πόμπεντα

Και βρήκαν την καημένη την Πόμπεντα, και την κατακεφάλιασαν. Όχι ότι δεν έκαναν τη λαμογιά τους κι αυτοί – προς Θεού! Και, για να ΄ρθουμε και στα δικά μας, είχαν ακουστεί πολλά και για το ματς της ίδιας σεζόν, αλλά για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μεταξύ Πανιωνίου-Δυναμό Τιφλίδας (5-2).Τότε, ο συνδυασμός “διπλό ημίχρονο-άσο τελικό” έδινε πλούσια κέρδη. 0-1 έληξε το ημίχρονο, 5-2 το παιχνίδι: ακριβώς ο συνδυασμός!!! Σύμπτωση; Όχι, είπε η ΟΥΕΦΑ!

Ο Μάριο Μπρέσκα πανηγυρίζει ένα από τα γκολ του Πανιωνίου στο 5-2 κόντρα στη Δυναμό Τιφλίδας

Γι’ αυτό κι είχε έρθει και προς τα μέρη μας, και ψαχούλευε να βρει ενόχους. Εν τέλει, όπως ανακοινώθηκε, δε βρέθηκε τίποτα.

Δεν θα προσθέσω κάτι άλλο. Αν είναι όμως να τιμωρείται κάποιος, ας τιμωρούνται όλοι. Όχι μόνο οι Πόμπεντες να τιμωρούνται, και οι “μεγάλοι”, με την ακόρεστη δίψα για χρήμα, δύναμη, και το απύθμενο θράσος που τους χαρίζουν οι ωκεανοί πλούτου τους, να μένουν πάντα στο απυρόβλητο.

M’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (19/4/2009)

Πρέπει να είναι μακράν το πιο “γρήγορο” Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει που ΄χει γραφτεί ποτέ! Δεδομένου, βέβαια, ότι “ανεβαίνει” λίγο μετά την κατάποση σεβαστών ποσοτήτων μαγειρίτσας, αυγών, τυριών, κλπ!!! Τα αμνοερίφια ακολουθούν το πρωί, και το συνηθισμένο θέμα των Κυριακών, για αυτό το blog, είναι εδώ για να δώσει το στίγμα μιας ακόμα βδομάδας.

Μ’ αρέσει

1. Που γύρισα πάλι σπίτι για την εορταστική πασχαλινή άδεια. Τι κι αν δεν “κόλλησα μέρες” στο γκρουπ; Και μόνο που είμαι σπίτι, “μετράει”!

2. Που το πούλμαν που με κατέβασε Αθήνα είχε τηλεόραση και είδαμε (λίγο 😦 ) από το Πόρτο-Μάντσεστερ (καθώς και δεκάδες βιντεοκλίπ τραγουδιών από το MAD!).

3. Να ησυχάζει και ο στρατός, και να χαλαρώνει λίγο, με την ευκαιρία του Πάσχα. Χρειαζόταν…

Δε μ’ αρέσει

1. Που η ανεργία έφτασε στο 9,4% στη χώρα μας. Εμείς όμως έχουμε άλλα προβλήματα, αν θα μας πάρει την πρωτιά στη Γιουροβύζιον η Τουρκάλα, π.χ.

2. Το γιαλαντζί θρησκευτικό συναίσθημα που προκαλείται από τις θρησκευτικές ταινίες της Μ. Εβδομάδας. Άσε που οι περισσότερες από αυτές είναι εντελώς άσχετες με το πνεύμα των ημερών (π.χ., η Κλεοπάτρα – επειδή έζησε κι εκείνη τη ρωμαιοκρατία, όπως ο Χριστός, δε σημαίνει ότι πρέπει να τη δείχνουμε!!!), ενώ άλλες είναι κακοφτιαγμένες ή κακόγουστες.

3. Που δεν παρακολούθησα το ανεπανάληπτο, μυθικό, εξαίσιο, καταπληκτικό, must για όσους αγαπούν τη μπάλα, Τσέλσι-Λίβερπουλ 4-4… Ντροπή και όνειδος!

Στομαχική ομοιομορφία

Ο στρατός δε φτιάχνει μόνο ομοιόμορφους ανθρώπους – δημιουργεί και ομοιόμορφες… γαστριμαργικές επιλογές!

1. Κοτόπουλο ψητό

2. Κοτόπουλο με ρύζι

3. Κοτόσουπα

4. Ε, και λίγο γι’ αλλαγή, μακαρόνια με κιμά

Η αυστηρά τούτη δίαιτα, προτείνεται να καταπολεμηθεί με τις ακόλουθες διατροφικές επιλογές.

1. Κρεατοσφαιρίδιον εξ Αμβούργου (ελληνιστί, Hamburger)

2.Πιττόγυρον το ελληνικόν

3. Νικοκοψίδιον

4. Εξ Ιταλίας ζυμάριον μετά τυρού και σαλαμίου

5. Και τέλος, για να εξισσοροπήσουμε λίγο τη δίαιτά μας, ο “μαγικός ζωμός”!!!

Kαι, καλή μας όρεξη!!!

Στέρεψε το δηλητήριο…

Για τρεις συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η ουγγρική Φερεντσβάρος “έπεφτε” συνέχεια με ελληνικές ομάδες, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ! Το ’96-’97, με τον Ολυμπιακό (3-1, 2-2, πέρασε). Το ’98-’99, με την ΑΕΚ (4-2, 0-4, αποκλείστηκε).

Και, ενδιάμεσα, το ’97-’98, έπαιξε με τον ΟΦΗ.

Αυτή είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω από την ομάδα της Κρήτης, που χθες υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική έπειτα από 33 χρόνια. Θυμάμαι, πανηγύριζα σαν τρελός το άριστο 3-0 του Ηρακλείου, με το οποίο είχε επικρατήσει ο ΟΦΗ των Ούγγρων (σ.σ. έχοντας δώσει λίγους μήνες πριν το Μαχλά στη Φίτεσε, στην Ολλανδία)!

Φάση από το 3-0 του 1997, ΟΦΗ-Φερεντσβάρος

Στην άκρη του πάγκου ο Έγκεν Γκέραρντ, και στο γήπεδο Πέτρος Μαρινάκης, Τσιαντάκης, Κιάσσος, Νίκος Παπαδόπουλος, Νιόπλιας, Αναστασίου, Χανιωτάκης (γκολκίπερ – πριν πάει κι αυτός στη Φίτεσε), Ρίζνιτς… Παίκτες εξαιρετικοί, που στάθηκαν επίσης καλά και απέναντι στην Οσέρ στον επόμενο γύρο (ήττα 3-1, νίκη 3-2, αποκλεισμός)!

Επίσης, δε μπορώ να μην το πω, θαύμαζα απεριόριστα τον φοβερό εκείνο σέντερ φορ που είχε ο ΟΦΗ αρχές του 2000, τον Ρόναλντ Γκόμεζ. Τον Κοσταρικανό των δύο Μουντιάλ, σ’ εκείνο του 2002 μάλιστα ήταν ακόμα παίκτης του ΟΦΗ!!! Δυστυχώς, λόγω ηλικίας, δεν πρόλαβα το Μαχλά στα ασπρόμαυρα στα νιάτα του, τον πρόλαβα όταν είχε γυρίσει πια από τα ξένα και δεν ήταν ο ίδιος με παλιά. Τι σουτάρα είχε όμως ο Γκόμεζ! Εξαιρετικό σέντερ φορ..

Αυτόν τον ΟΦΗ θυμάμαι.

Για μένα, η αντίστροφη μέτρηση για τον ΟΦΗ άρχισε από εκείνο το μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννενα, το καλοκαίρι του 2001. Κέρδισε, είχε μείνει στην Α’ Εθνική, αλλά δεν είχε τίποτα από το παρελθόν πια. Πολλοί λένε ότι ο ΟΦΗ άρχισε να πέφτει από τότε που έφυγε ο Γκέραρντ – εν μέρει συμφωνώ, αν και τον ανέλαβαν κι άλλοι αξιόλογοι προπονητές μετά τον Ολλανδό. Πολλοί λένε ότι ο ΟΦΗ άρχισε να πέφτει από τότε που οι διοικήσεις του άρχισαν να διαγωνίζονται ποια θα κάνει τα πιο πολλά λάθη.

Και πάντα, βέβαια, η αιώνια “ρετσινιά” στην μελανόλευκη φανέλα: “το παράρτημα του βαζέλα” (και φέτος να κοιτάξει κανείς, τουλάχιστον 4 βασικοί έκαναν την διαδρομή Παιανία-Ηράκλειο στην καριέρα τους…). Είναι κι αυτό κεφάλαιο που χωρά μεγάλη συζήτηση.

Όπως και να ΄χει, όμως, ο σταθερά πιο σημαντικός εκπρόσωπος της Κρήτης στο ελληνικό ποδόσφαιρο έπεσε σκαλί χθες. Ο Ανδρέας Μπόμης (ιδρυτής του ΕΘΝΟΣΠΟΡ), έγραψε κάποτε, “έτσι και πέσεις στα δίχτυα της Β’ Εθνικής, άντε να ξαγκιστρώσεις μετά” – και σαν να τον συμπλήρωνε ο Μπραουδάκης στη σημερινή Goal News, γράφοντας “ο ΟΦΗ θα παίζει ουσιαστικά σε μια κατηγορία που δε γνωρίζει, έχοντας παίξει τόσα χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο“… Θα είναι δύσκολος ο δρόμος της επιστροφής του ΟΦΗ.

Γίνεται όμως Α’ Εθνική δίχως τον “Όμιλο”;