Το σλόγκαν «Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όοοοοοοοοολοι». Μέχρι να «μπαγιατέψει» κι αυτό.
Δεν μ’ αρέσει
Που «την έπεσαν» όλοι (κανάλια, πολιτικοί, κλπ) στον Αλέξη Τσίπρα για το «Ολλανδρέου». Όταν πριν από μερικούς μήνες ο Νικολά Σαρκοζύ αποκαλούσε «μαλάκα» τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γιώργο Παπανδρέου, όμως, δεν είδα οι προαναφερθέντες να «θίγονται» τόσο…
Το θέμα του εν λόγω αφιερώματος είναι μερικά τραγούδια. Συγκεκριμένα, εκείνα που, όταν τα ακούω, το «τσαντιλόμετρό» μου αρχίζει να… «γράφει» πολλά μέτρα!
Προτού τα παραθέσω, πάντως, πρέπει να αναφέρω το εξής: ουδέποτε κατόρθωσα να διευκρινίσω τους λόγους για τους οποίους τα παρακάτω άσματα με εκνευρίζουν τόσο πολύ. Μήπως φταίει η φωνή του τραγουδιστή; Οι στίχοι τους; Το νόημά τους; Το ότι είναι (σε σπαστικό βαθμό) πολυπαιγμένα («πολυφορεμένα», που λέμε); Ίσως, ωστόσο, «δεν είναι τίποτε απ’ όλα κι είναι όλα αυτά», που λέει κι ο Νίκος Πορτοκάλογλου εδώ.
Πάμε όμως να δούμε τα 10 τραγούδια, τις πρώτες κιόλας νότες των οποίων όταν ακούω θέλω αμέσως να πετάξω το ραδιόφωνο από το μπαλκόνι!
1. «Losing My Religion» (REM).
2. «The Logical Song» (Supertramp).
3. «Every me and every you» (Placebo).
4. «Αλλάζω» (REC).
5. «Μη ρωτάς πως περνάω» (TUS ft. Ρέμης Χάντος).
6. «Ζηλεύει η νύχτα» (από Αλκίνοο Ιωαννίδη).
Διευκρίνιση: Μισώ τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ εκδοχή του «Ζηλεύει η νύχτα», όχι την πρωτότυπη από τον Ορφέα Περίδη (όπως παρουσιάστηκε στον δίσκο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη»), η οποία είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Θεωρώ λάθος του (επίσης αγαπημένου) Αλκίνοου Ιωαννίδη που έδωσε ένα αχρείαστο «σπιντάρισμα» στο τραγούδι, αφαιρώντας του τον αργό, αισθησιακό, μυστικιστικό ρυθμό που είχε στην «original» εκδοχή του.
7. «Locomotive Breath» (Jethro Tull).
8. «Οι Παλιές Αγάπες Πάνε στον Παράδεισο» (Πυξ Λαξ).
9. «You ‘re Beautiful» (James Blunt).
10. «Tell Me Baby» (Red Hot Chili Peppers).
Υ.Γ.: Υπόσχομαι να «ανεβάσω» κάποια στιγμή και Top-10 με τραγούδια που μου αρέσουν…
Που πήγα (ξανά) στην Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς. Ξεφεύγεις εκεί…
Δεν μ’ αρέσει
Που ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Τρανό παράδειγμα, ο καιρός – όταν έχει ζέστη, λέμε «Πω πω τι ζέστη είναι τούτη;», όταν αρχίζει να βρέχει, λέμε «Μα τι κωλόκαιρος είναι αυτός;»…
Εάν κατά τη διάρκεια του φιλμ ο κεντρικός ήρωας κακοποιεί/βασανίζει/βαράει/κερατώνει το κορίτσι του, η κοπέλα σας γυρίζει και σας λέει: «Ορίστε, κι εσύ έτσι άσχημα μου φέρεσαι, όλοι οι άντρες είστε ίδιοι, κλπ».
Ακόμη, όμως, κι αν στην ταινία ο κεντρικός ήρωας φέρεται υπέροχα στο κορίτσι του, η κοπέλα σας πάλι θα γυρίσει και θα σας πει: «Ορίστε, κοίτα τον πώς φέρεται στο κορίτσι του, εσύ ποτέ δεν μου φέρεσαι έτσι, με έχεις παραπεταμένη, κλπ».
Συμπέρασμα; Ότι κι αν γίνεται στην ταινία, εσείς δεν πρόκειται να γλιτώσετε το κράξιμο…
To blog ενός Γιώργου... 