Αλλαγή

Να το πει ο Αρκάς καλύτερα, που τα λέει και πιο ωραία!!!

M’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (27/12/2009)

Γεννήθηκα μέρα μεσημέρι, μου διηγήθηκαν.

Σαν σήμερα, 25 χρόνια πριν.

Ίσως γι’ αυτό δε μπόρεσα ποτέ να είμαι πραγματικά μουρτζούφλης

ή πραγματικά “μαύρος” στην ψυχή.

Όταν έχεις γεννηθεί μέσα στο φως, μεσημεριάτικα, μόνο φωτεινός μπορεί να ΄σαι!

Μ’ αρέσει

1. Που πήρα τα πρώτα λεφτά μου, έχοντας κάνει αυτό ακριβώς που μ’ αρέσει. Λίγα ήταν, ένα συμβολικό ποσό, αλλά τόσο σημαντικό!!

2. Το χριστουγεννιάτικο μάζεμα στο σπίτι, της οικογένειας, για φαϊ, συζήτηση, καλαμπούρι, κλπ. Διαχρονικά, στις καλές στιγμές!!!

3. Αυτό το “It’s Christmas!” αίσθημα τριγύρω. Μια σκόνη που θα φύγει είναι, αλλά όσο διαρκεί πάνω μας μου φαίνεται καλή.

Δε μ’ αρέσει

1. Που ρώτησα τέσσερα συνεχόμενα περίπτερα, το ένα απέναντι απ’ το άλλο, στην πλατεία του Δημαρχείου του Περιστερίου, αν έχουν εισιτήρια λεωφορείου, και δεν είχε κανένα!

2. Η είδηση ότι η Μαρία Χούκλη παίρνει 1.500 ευρώ τη μέρα. Στο ίδιο ρεπορτάζ, βέβαια, πάνε πακέτο και οι μισθοί των δημοσιογράφων της ΕΡΤ που πληρώνονται κανονικά χωρίς να πατάνε ποτέ στην ΕΡΤ (“δημοσιογράφοι-φαντάσματα”, λέγονται αυτοί).

3. Το κρύωμα που με ταλαιπώρησε όλη τη βδομάδα, και συνεχίζει να με ταλαιπωρεί.

Είναι αλλιώς, όταν κρατάς στο χέρι σου λεφτά που κέρδισες ο ίδιος, κάνοντας αυτό που σου αρέσει…

Κοινότυπο, αλλά πάντα μοναδικότατο!!!

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (20/12/2009)

Ολοταχώς για τα Χριστούγεννα, μια βδομάδα πριν, το Μ’ αρέσει είναι ξανά εδώ!!!

Μ’ αρέσει

1. Η απόκτηση του Έμπι Σμολάρεκ από τον ΑΟ Καβάλας. Δείγμα προσπάθειας για υπέρβαση, και αγοράς παικτών από τα “ψηλά ράφια” κι όχι απ’ τα αζήτητα και τις ναφθαλίνες. Το λιγότερο, αξιέπαινη κίνηση.

2. Η κλήρωση του Ολυμπιακού με Μπορντό (Τσ. Λ.)! Απέφυγε μεγαθήρια, μόνο γι’ αυτό. Κατά τ’ άλλα, η Μπορντό είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης, ίσως, αυτή τη στιγμή, παίζει μπαλάρα, ήταν η καλύτερη όλων των ομίλων, και προμηνύεται… εκρηκτική εναντίον του Θρύλου!!!

3. Που ξανάπαιξα μπάσκετ με τον good, old fashioned way: μόνος, σε ένα άδειο γήπεδο, εγώ και η μπασκέτα. Και, επιπλέον, μ’ αρέσει που ξαναθυμήθηκα το πώς οι άνθρωποι έρχονται κοντά με ένα τέτοιο τρόπο: “Καλησπέρα, φίλε, είσαι για ένα μονό;” – και με όσα ακολουθούν! Τόσο απλά μαγικό…

Δε μ’ αρέσει

1. Η ΑΕΚ. Όλης της φετινής περιόδου (με αποκορύφωμα την άρνηση Κοζώνη για συνεργασία). Η ομάδα, οι παίχτες, ο προπονητής, οι α-μέτοχοι, όλοι τους για τα μπάζα. Φέρτε τη Σμαράγδα Καρύδη να αναλάβει!!!

2.Η (μη) Συμφωνία για το κλίμα, στην Κοπεγχάγη. Δείγμα του ότι κανείς, μα κανείς, από τους διαφεντευτές μας, δε θέλει να κάνει πίσω, μπρος στο ενδεχόμενο να μειωθεί ο πλούτος και η δύναμή του. Έτσι δεν πάμε μπροστά. Τι πάει να πει “Συμφωνία μη δεσμευτικού χαρακτήρα”; Αν δε δεσμευτείς να κάνεις ορισμένα πράγματα, αν δε μπεις λίγο σ’ ένα λούκι, αν δεν κάνεις και λίγη προσπάθεια, τότε τι νόημα έχει;

3. Η απέραντη βλακεία Ελλήνων δημοσιογράφων και οπαδών (“επιστημόνων”, βέβαια), μετέτρεψαν τη Μπορντό σε “ομαδούλα” και αποκάλεσαν “κωλόφαρδο” τον Ολυμπιακό, επειδή έπεσε μ’ αυτήν… Ζαν-Πολ Αμπαλό!!!

Κρασί μπορντό

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έφαγε stake and kidney pie (Άρσεναλ), σοκολάτα (Σταντάρ) και έμενταλ (Άλκμααρ). Ήλθε η ώρα για λίγο φίνο κρασί μπορντό, στο Σαμπάν Νταλμά…

Απ’ το να έπεφτε με καμία Μάντσεστερ, Ρεάλ, Μπάρτσα, ή Τσέλσι, σαφώς και η κλήρωση ήταν καλύτερη. Απορώ όμως με τη βλακεία πολλών Ελλήνων δημοσιογράφων και οπαδών, που νομίζουν ότι ο Ολυμπιακός είναι από τώρα στους προημιτελικούς, μόνο και μόνο επειδή δεν έπεσε με όλες αυτές κι έπεσε με τη Μπορντό!! Λες και η Μπορντό είναι καμιά ομαδούλα της σειράς, και τα “Θρυλικά” παιδιά θα περάσουν από πάνω της σαν οδοστρωτήρες που πατάνε την φρέσκια πίσσα στους δρόμους!

Ναι, είναι ακριβώς οι ίδιοι, που πέρσι είχαν “δώσει” το εισιτήριο της πρόκρισης στον Ολυμπιακό πριν καν βγει να παίξει με τη Σεντ Ετιέν. Τα αποτελέσματα, τα θυμόμαστε όλοι. Και λέγανε (με την σιγουριά εκείνη που μόνο με το “έλα μμμμωρέ” του Αλέφαντου μπορεί να συγκριθεί) ότι ο Ολυμπιακός θα “σκουπίσει” τη Σεντ Ετιέν, κλπ.

Μπορντό: καλύτερη άμυνα και επίθεση των φετινών ομίλων, μάζεψε τους πιο πολλούς βαθμούς από όλες τις άλλες ομάδες (16), και επιπλέον είναι η πρωταθλήτρια Γαλλίας και νίκησε μέσα-έξω τη Μπάγερν στον όμιλό της… Θέλετε κι άλλα; Τι παραπάνω να δει κανείς για να πειστεί ότι ο Ολυμπιακός έπεσε με μια, τουλάχιστον, δύσκολη ομάδα; Ευτυχώς που δεν έπεσε με καμιά άλλη πιο δύσκολη, αλλά όχι ότι η Μπορντό είναι για τα μπάζα!!!

Όσο για τον ΠΑΟ, έχει πιο δύσκολο έργο. Η Ρόμα ανεβαίνει, αν και έχει κακή γενικά σεζόν. Εμπιστεύομαι το διαχρονικά αξιέπαινο ευρωπαϊκό πρόσωπο του Παναθηναϊκού, για να τον βγάλει απ’ το αδιέξοδο!!!

Χαλάζι

Πριν από λίγα δευτερόλεπτα, το τζάμι του δωματίου μου χτυπήθηκε από ένα κομμάτι χαλαζιού… σαν παγάκι! Χειμώνας… Καλομάθαμε στις ζέστες.

Σα χαλάζι θα πέφτουν και τα καλάθια στο Μουντομπάσκετ των Τούρκων, το 2010. Πέσαμε (η Ελλάδα) με Τουρκία, Ρωσία, Κίνα, Πουέρτο Ρίκο, και Ακτή Ελεφαντοστού. Επιθετικές ομάδες όλες τους, με μπόλικο ταλέντο και καλούς παίκτες, θα δούμε ωραίο μπάσκετ. Για την Ακτή Ελεφαντοστού δεν ξέρω, βέβαια, και πολλά: λέτε να ΄χουν… μπασκετικούς Ντρογκμπά; Από μια πρόχειρη μικρο-έρευνα που έκανα, βρήκα ότι σ’ αυτούς παίζει ο Παπέ-Φιλίπ Αμαγκού, που έπαιξε στη δική μας Α1, στην Καβάλα, συγκεκριμένα!!!

Κρίμα και για τους ΑΕΚ-τζήδες, βέβαια, που τους έφυγε ο Κοζώνης. Ήταν κι αυτός μια λύσις, να το πω καβαφικά. Την πιο ωραία ατάκα για τον Κοζώνη, πάντως, ΑΕΚ-τζής μου την είπε: “Ποιος Κοζώνης ρε; Δεν τον θέλω τον Κοζώνη. Και μόνο που βλέπω τη φάτσα του, δε μ’ αρέσει. Σαν τον “Μάκαρο” τον Ψωμιάδη είναι, ο Αγαπούλας της Αμερικής. Πάρε εκεί τη μουστάκα, την ίδια δολοφονική φάτσα, απλά είναι στο πιο κοντό!“…

Και βέβαια, μια που είπαμε και για χαλάζι στην αρχή, συνεδριάζουν τα μεγάλα κεφάλια στην Κοπεγχάγη για το κλίμα… Θα βγει κάτι; Γιατί μου φαίνεται ότι ούτε τώρα θα γίνει κάτι το συνταρακτικό;…

Και, την ίδια στιγμή, οι γιορτές αρχίζουν στην Αθήνα!!! Τώρα με το χαλάζι, βέβαια, μπορεί να σπάσει καμιά μπάλα του δέντρου, ας ελπίσουμε όχι.

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει (13/12/2009)

Άλλη μια Κυριακή, κοντή γιορτή… Πάμε!!!

Μ’ αρέσει

1. Η πανάξια πρόκριση του Θρύλου στους sweet sixteen της Ευρώπης! Και, το καλύτερο: που ήμουν μέσα, και το είδα από κοντά… Α ρε Θρυλάρα, πώρωση!

2. Που ο Νίκος Νιόπλιας επιτέλους αναλαμβάνει μια ομάδα. Έλληνας, φέρελπις, άξιος. Τι κι αν αυξάνονται πλέον οι πιθανότητες του ΠΑΟ για τίτλο στη μπάλα;

3. Η Σμαράγδα Καρύδη, στην Κληρονόμο!

Δε μ’ αρέσει

1. Η Κληρονόμος! Χειρότερη κι απ’ τις βιντεοφάρσες του ’80, που γυρίζονταν με τη σέσουλα. Κρίμα. Θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική σάτιρα του ελληνικού ποδοσφαιρικού σύμπαντος, αλλά κατέληξε απλή φάρσα.

2. Να βλέπω τους ηθοποιούς που παίζουν στα λεγόμενα “δραματικά σίριαλ” να έχουν μονίμως ξινισμένα μούτρα όταν παίζουν! Ακόμα και σε στιγμές του καθημερινού βίου, που έναν κανονικό άνθρωπο τον γεμίζουν χαρά, ξεκούραση, θετικά εν γένει συναισθήματα, αυτούς τους βλέπεις ΠΑΛΙ να είναι με τα μούτρα ως το πάτωμα!!! Επειδή το σίριαλ είναι δραματικό, δε χρειάζεται να ΄στε όλη την ώρα αγέλαστοι!!! Εκνευριστικοί!

3. Που ο Μπαράκ Ομπάμα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Για ποιο λόγο; Ούτε από το Ιράκ έφυγαν οι Αμερικάνοι, ούτε από το Αφγανιστάν, και ακόμα ο πόλεμος στον πλανήτη συνεχίζεται. Άρα;…

11/11/2009 – 11/12/2009

Ένας μήνας πολίτης…

Από στρατιωτάκι ακούνητο, αγέλαστο, έγινα ανθρωπάκι ακούνητο κι αγέλαστο (ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να ΄σαι για να εντυπωσιάσεις πιθανούς εργοδότες). Όχι και τόσο μεγάλη διαφορά, ε;

Πριν μπω, η dorothea μου έλεγε για ένα γνωστό της, που είχε απολυθεί εκείνο τον καιρό: αναπολούσε το στρατό! Όχι γιατί του άρεσε, αλλά γιατί ήταν πιο ωραία από τη ζωή που βρήκε έξω…

Ούτε καν θέλω να βάλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία – να συγκρίνω δηλαδή το έξω με το “μέσα”. Στο The Shawshank Redemption (Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουωρθ, το είδαμε στην Ελλάδα-καμία σχέση οι τίτλοι, έτσι;…), άκουσα τη λέξη ιδρυματισμός: όταν μένεις καιρό σε ένα μέρος, που έχει μάλιστα συγκεκριμένες νόρμες και κανονισμούς, όπως ο στρατός, συνηθίζεις, και δε θες να φύγεις από εκεί με τίποτα… Μπρρρρ!!!

Ε, όχι και “ιδρυματισμένος”! Με τίποτα. Ομολογώ, πάντως, ότι ορισμένες καταστάσεις του στρατού μου λείπουν. Και πάλι, περισσότερο αυτή η νοσταλγία έχει να κάνει με τα άτομα που συναναστρεφόμουν, και με όσα ζήσαμε μαζί (σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον), παρά με το θεσμό τον ίδιο, του στρατού.

Όχι – καλύτερα είναι έξω, εννοείται! Γιατί, “έξω”, αν κάτι δε σ’ αρέσει, έχεις το δικαίωμα να πεις “FUCK OFF!!!” και να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις – να ψάξεις για κάτι καλύτερο, αλλού, με άλλους ανθρώπους… Στο στρατό δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Να πεις ένα μεγάλο “Α’ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ!“, σε όλους και σε όλα, και να σηκωθείς να φύγεις. Σε κρατάνε δέσμιο, στο ανελεύθερο αυτό περιβάλλον.

Έκλεισα ένα μήνα, λοιπόν, έχοντας συμπληρώσει την ηλίθια αυτή υποχρέωσή μου. Και χαίρομαι. Αυτό είναι όλο, τίποτα το τρομερό… 305 ΛΕΛΕ, ένα μήνα μετά.

Άρθρα και λόγια

10 Δεκεμβρίου. Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.

Ουάου!!!

Πέραν του ότι αυτή η γιορτή έχει καταντήσει άλλη μια “ημέρα που γιορτάζουμε κάτι”, δε σημαίνει και κάτι. Για πολύ κόσμο.

Πηγαίνετε να μιλήσετε για ανθρώπινα δικαιώματα σε εκείνους που περιτέμνουν αγόρια και κορίτσια σε χώρες της Αφρικής.

Πηγαίνετε να μιλήσετε για ανθρώπινα δικαιώματα στη λευκή ελίτ της Νοτίου Αφρικής, που ακόμα και σήμερα, υπογείως και άμεσα, φυσικά, καταδυναστεύει τη μαύρη πλειοψηφία της χώρας.

Πηγαίνετε να μιλήσετε για ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα.

Εδώ, ακόμα και στο δικό μας φιλελεύθερο, ευνομούμενο, και συντεταγμένο κράτος, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας καταφέρθηκε εναντίον των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Θυμηθείτε εδώ!!!

Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι, ξεκινά η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Από το 1948 και μετά, οπότε και υπογράφτηκε, ο πλανήτης προσπαθεί να το εμπεδώσει αυτό. Ακόμα, δεν τα ΄χουμε καταφέρει.

16άρης

Sweet sixteen!!!

Και το βράδυ, το βραδάκι, όταν θα ΄χουμε πια προκριθεί, ο Περαίας, θα καεί, γιατί είμαστε όλοι τρελοίιιιιιιιιιιιιιιι!!!