Από Μάρτη καλοκαίρι, λένε – κι ευτυχώς επιβεβαιώνονται! Οι τελευταίες μέρες εδώ στην Αλεξανδρούπολη είναι χάρμα, τόσο γλυκές και φωτεινές!!! Επιτέλους, φεύγει ο χειμώνας, η μουντάδα και το γκρι, κι οι μέρες μας πια θα γεμίζουν φως. Κι απ’ τη βδομάδα που πέρασε, ας δούμε τι μας άρεσε και τι όχι.
Μ’ αρέσει
1. Που μου είπαν, “έλα ρε, αδυνάτισες“… Ναι ε; Καλό!! 😉
2. Η πρόκριση του Θρύλου στο φάιναλ-φορ του Βερολίνου, 10 χρόνια μετά από την τελευταία του παρουσία στην ίδια φάση. Κακά τα ψέματα, η ομάδα φέτος είχε σχεδιαστεί για να φτάσει το λιγότερο σε τούτη τη φάση…
3. Που η Φενέρμπαχτσε, η πρωταθλήτρια Τουρκίας, αποφάσισε να φτιάξει άγαλμα στον μεγαλύτερο παίκτη της ιστορίας της: τον Λευτέρη Κιουτσουκαντωνιάδη (ή “Λεφτέρ”, για τους Τούρκους, ή “Λευτέρη Αντωνιάδη”, για εμάς). Αυτοί, “οι απέναντι”, τιμούν ένα Έλληνα. Εμείς θα το κάναμε αυτό ποτέ;
Δε μ’αρέσει
1. Το ωράριο της υπηρεσίας του αλφαμίτη. Μακρύ, ακίνητο, δύσκολο, κουραστικό…
2. Η ορολογία που χρησιμοποιήθηκε από το in.gr για να περιγράψει το (καθαρά τεχνικό) πρόβλημα με έναν ιό που προσβάλλει παγκοσμίως πολλούς υπολογιστές: “το διαδικτυακό σκουλήκι θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τους υπολογιστές-ζόμπι που προσέβαλε για κυβερνοεπιθέσεις“, κλπ. Μπρρρρ… Τεχνικό πρόβλημα περιγράφουμε, ή τη νέα ταινία τρόμου του Κάρπεντερ;
3. Να βλέπω άτομα που δε γνωρίζουν ούτε να πληκτρολογούν στον υπολογιστή, και παρά ταύτα να έχουν… Facebook κανονικά και με το νόμο και να πωρώνονται κιόλας και να το θεωρούν τόσο σημαντικό!!! Σαν αυτούς τους άσχετους, που δεν ξέρουν να χρησιμοποιήσουν κινητό, αλλά πάνε κι αγοράζουν τα σύγχρονα μοντέλα “γιατί έχει 6494949 megapixel” (όπως άλλωστε άκουσαν και στη διαφήμιση)…
To blog ενός Γιώργου... 